Народныя скарбы. Дыялекталагічны зборнік (2008). Л. П. Кунцэвіч

 ◀  / 381  ▶ 
Хурушэнькі чырывычкі носыт, Вуна мулудэнька ны гарду вала [грэбавала], Тыi чэрэвычкі брала. Вэчыром прыіжае ду нівэсты жышх су сватом. I дывчата удбырают у свата шапку, коб пувюыты на if квітку i міты выкуп. Сват пувыдён тургуватыся. На ранок, як i (хаты ду вынцю, дывчата спывают ля нівёсты пюню i водят ii кулу стола: Ходыт [імя нявесты], У Бога долі просыт, Як ты нышчасліва, то плывы з вудбю, Як ты шчасліва, то йідьмо [паехалі] зу мною. Як прыіхалі з вынцю, то пырыставляют стула, просят выкуп; але тут влазят пырыдягняны [пераапранутыя] бабы, як бы жышх i нівёста, i просят выкуп. Як дылят курувай, то спывают пюню: Юпчмо рудыну ду пырыпбю, Ныхай бувае, пырыпывае, Срэбро, золото на дары дае, Дрібну монёту субі хавае. Хоть із-за мора пэрэплывайтэ, А нашу дывчынуньку пырыпывайтэ, Срэбро, золото на дары дайтэ. Як дылят курувай, то спывают сватовы пюню: Дружкб курувай крае, Зулутый ножык мае, То в рот, то в кішэню, То жынці [жонцы] на вычэру. После туго, як пудылілі курувай, нывёста ходыт кругом стула, а дывчата спывают: Ходыт Манечка кругом століка, Россыпае уршікі [арэшкі], Вжэ мынаюцця, забуваюцця Дывоцкіі смішкі. На той час, як нывёста ідэ ду жэніха, то в матэрыньскуй хаты юй спывают пюню
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

дывбцкіі, кулў, нбжык, прбсыт, стбліка
4 👁
 ◀  / 381  ▶