Брат у Амэрыцы як ачущуся? Яму было васімнаццаць гадбу. Бралі немцы у СД - страшны карацільны атрат у Глыбокім. I бралі яны дваццаць чацьвёрты - дваццаць пяты гот. I мабілізавалі яго. I пашлб тут с Кашталянаўшчыны 'шчэ адзш маліц i быў маліц з Галубчыкаў, там яго брат i цяпёр яшчэ жывёць. I яны забралі іх, змабілізавалі, i былі тутка у Глыбокім. Былі яны - увосінь забралі, a тады вязьлі у Мінск. А тут жа ш во лясы скрось. Дык ён ужо казаў гэдак, што яны ш ім ніякіх дакумёнтаў ні далі, тока аўсвэйсы - эта як паспарт, гэты аусвэйс. А што яны вязьлі іх - гёты этыя разьбіраць. Hy дык тады як вязьлі, i у лёсе тут як былі i ноччы вязьлі, яны выскачылі, многа іх выскачыла. Яны утрох - c Лужак адзш маліц быў, з Галубчыкаў i наш. A йішчэ засталіся два нашых мальцы, тут яны скока-та чалавёк набралі, павязын, a гэтыя як засталіся - i засташся. Hy i там як выскачылі у лёсе яны уцікаць, іх ic сабакамі злавілі. I злавші, i тут жа ш яны іх у Мшску дзіржалі. Ён тады ўжо пісаў, ён многа пісаў ic Амэрыкі, што так зьбівалі, так зьбівалі, i павязьлі. Ён як ёхаў цёрас Польши - у Францыю, у лагер вязьлі - як ёхаў цёрас Польши, дык ён быў сем клас кончыўшы, даўнёй болі ні вучыліся, а тады гімназія была, ён быў досыць адукаваны, як ён там, хто яму выкінуў, пісьмб, гэтат рагачок такі - даўнёй жа ш гэтыя ні былі канвэрты, а такі складанік - i ён выкінуў. Ён тока напісаў - ён баяўся напісаў, што мы ёдзім на Польшу, ёдзім, ні знаім, куды мы ёдзім, куды нас... Ну i пасьля тагб пісьма i ні было. Тады пашлі мы з гэным братам, с Сірожам гэтым (братам мальца з Галубчыкаў) дабівацца адзёжу, яны у адзёжы забралі ix, i там афіцэрскую адзёжу надзёлі - ён высокі быў, красівы - кап адзёжы [аддалі] - ды яны так нас збадзялі i збадзялі, i сказалі, тока ім кара - сьмёрць. Ну ўсё, i прапаў. Прапаў, мы i нічога ні зналі, i ня вёдалі праз яго. Мама плакала, ўсё плакала, што забілі нёйдзе, алі мы ні зналі, што яны ўцікалі, мы гэтага ні зналі. А тады вайна кончылася, i адзін вярнуўся посьля вайны - c Галубчыкаў маліц, гэтат, каторы c маім братам быў. I кажуць, што прышбу Валодзя, прышбу Валодзя. Ён, кажуць, нідзё ня быў, ён, кажуць, тут хаваўся, тока манші, што там іх забралі, там паслалі, ён, кажуць, тут хаваўся. Hy i злавші этага Валодзю. Тут ужо гэткія во падлёткі, сышчыкі ж былі. Прышбу з вайны, i сёлі яны раніцай сьнёдаць, i тут яны даглёдзілі i злавілі. Тады гэтат маліц - злавілі, дапрасші i пусьцші да суду - тады ён прышбу да мянё. Стаў мне расказаваць, што я, кажыць, Янака вашага відзіў. Мянё, кажыць, у пёрвы вагон пасадзілі, а яго гналi ў астатні вагон. I я яго ўвідзіў, як яго садзілі ў вагон. - А як ты вярнуўся? - А я, кажыць, нам тады у Францьи, як кончылася вайна, нікіх дакумёнтаў німа, значыцца, ідзіце дамбу. А дома вам там дакумёнты зробяць. Но гэнан быў чаторыхкласнік, а наш - наш спужаўся гэтага. Ён астаўся там, абоз нёйкіх сакраёўцаў быў, там астаўся. Дык ён мне кажыць, гэтат Валодзя, што ты знаеш, я Янака відзіў, гналі нас на работу, а ён з лапатай стаяў, дык казаў во гэткая во барада ў яго была, гэдакі страшны, абросшы, абарваны, гэта ён у плянё быў. А тады як пусьцілі гэтых плённых дамоў, ён тады падаўся на той бок у Гірманію, i там ён пабыў, i гэдак ён быў пісаў ён нам с Амэрыкі - што гэткі быў, што добры пятух болі важыў, як я
Дадатковыя словы
аббз, абрбсшы, бблі, валбдзю, валбдзя, высбкі, гадбў, глыббкім, дамбў, дбсыць, зрббяць, катбры, кбнчылася, кбнчыўшы, лўжак, мнбга, нбччы, нічбга, пбсьля, прышбў, пятўх, рагачбк, сірбжам, тбка, увбсінь, утрбх, францьй
9 👁