ў кога нічога не найшлі. Усе так i асталісь. Міне больш за хлебам не пускалі. Патом міене кантузіло, а патом раніло, i міене звезлі. У бой ішлі, ну просто ні шчыталісь, мы ні шчыталісь са сваей жызняй. Ішлі мы на што - на смерць ішлі. У рукапашную, гранатамі, а то i ў кулакі ішлі. Перадавая ў нас тут была підзісят метраў самая кароткая, а так да ста метраў прымерна, а то підзісят метраў. Гранатамі кідалісь дажа. Акопы былі, нашыя акопы, a ў траншэі дзелаюць возьле нашых акоп. Яны золізілісь, што б бліжэ, яны ж наступаюць, мы абаранялісь. Такіх чуць не каждую ноч былі баі, чуць не каждую ноч былі раненыя, бальные новые. У мае адзяленіе далі c ленінграцкага учылішча трохкурсніка Кандрацьева. Ён кала месяцаў двух-трох быў i міене ў аддзяленіі, а патом камандзір батальёна спрашывая, у ка°го есць страіцелі c абразаваніем? Да вот нейкі есць граматны студзент. Ён пераначаваў ноч, другую, на трэцюю ноч прыйшла запіска, атпраўце ў штаб палка этава Кандрацьева. Я гавару, вас у штаб палка. А пачаму я так ад вас уцякаю, мне ж інціересна пастраляць. На этам усё. Я ўжо ажаніўсь, весь дзень у Смалявічах, на прапітке. У нас дзіректара треста падбіла машына i он умер. Вместа этаго дзіректара треста далі этава самава Кандрацьева, а ён быў белэнерго. Ён быў у другой камандзі. Ну, што вы думаеце? А ў нас быў начальнік Скарабагатый, р" не выгаварываў. Я прыехаў с атчотам, здаю атчот. Ну, на рабоце ўсякіе ж непріятнасці. Німа мне время, каб я с табою разабраўсь. А эты Кандрацьеў сядзіць, но я ні знаў, што эта Кандрацьеў. Мала чаго, сядзіць i ўсё. Ну, добра, ідзі атчот сдавай. Ідзі сягонні сдавай, нада на ўчастак, у міне шэсць раёнаў электрафікацыі сельскай меснасці калхозаў i саўхозаў: Смалявічы, Лагойск, Барысаў, Крупкі, Чэрвень, Березіно. Мне ціежолая работа, дзесяць лет я ноччу не спаў. Валя была машыністка. Валя, Дзяткоўскага к Скарабагатаму. Я гавару, апяць взмычка, апяць што-та неладна. Я прыхажу, я думаў, ужэ с работы снімаюць. Прышоў я сюда. Ты этаво чалавека знаеш? Я гавару, первы раз віжу. Нет, ты ево ўжэ відзеў, ты прыгледзься добрэ - Скарабагаты дапрос відзець. Дзяткоўскі, вы дзе ўчаствавалі ў баі? Я гавару, у блакадзі. У вас быў такой студзент Кандрацьеў? Вот тагда мне ў голаву дайшло. Студзент-то быў, а Кандрацьеў, не Кандрацьеў - не помню. Так от я той самы Кандрацьеў, каторы ў цябе тры месяцы прабыў, i ты міне атправіў у штаб. Вот тада мы паздаровалісь. Кандрацьеў садзіць міне, Скарабагатага, паехалі да яго, да Кандрацьева. Жонка яго - детврач, дзецкі врач. Харошая жэншчына, спакойная такая, справядлівая, ну, красівая. Жэнынчына есць жэньшчына. Прыехалі мы да яго. Там пір на ўсю, ужэ гатово было. Ён пазваніў, відно. Прыехалі ўжэ за стол. Гаворыць, а вы не абедалі -шчас паабедаем. Как паабедалі, так міне ў тры часа ночы прывезлі да дома. Тада мне стала прыволле, тада мне Скарабагаты не ругаў. Да, што здзелаў Кандрацьеў? Усем маім рабочым, каму нада быў шыфер - даў. Яго замміністрам ужэ ў Маскву ўзялі, у глаўк Кандрацьева, ні знаю, дзе ён ціпер
Дадатковыя словы
зблізілісь
5 👁