Народныя скарбы. Дыялекталагічны зборнік (2008). Л. П. Кунцэвіч

 ◀  / 381  ▶ 
Шчэ ёсь красныі пузатыі жукі, тоўсцінькія. У вядро ўваллю крушку вады i пашла. Калівінку бяру i аптріхаю. Каждую калівінку. Ета i ёсь лічынкі. I травім i аптріхаім, a ўсі раўно ліста нет, пажранае ўсё. Прідзеш - ажна красна. Я гаварю, столька ягад ні разу ні відзіла, сколька етых жукоў, какое вядро была набрала, ого. Калі есь конь, дык дастаніш каня, ці дагаворісся с кім, штоб наіжджаў, калі хазяін нічогей такей, у сілі. Наіжжаіць, заплоціш яму. Капаім усё. Бульбоўнік скашываім i скідываім, каму ён нада, хто яго будзіць есць, убіраем тады, дзенібуць звозім, а нет - высахніць ды палім. Бульба падсыхаіць на полі, тады носім дамой, сыплем у мяшкі. Ціпер дужа на полі нільзя кідаць. У пагоду ў сухую капаім. Тады перабіраім каторую куды - i пад пол. Ета ў хаце ў нас выкапана ямка, кірпічом абложана, зацімінціравана. I халодна там. Лесінка туды. Падымаіцца палавіца з калечкам i там лесінка. Туды ўсё ставіш. Дажа я хуваюся. На дварэ зімой што замёрзла - то што?! А там стащь. Зімой там цёпла, а летам халодна. Падвальчык такей. Hi пряма што я туды ў ямку ўсё стаўлю глыбока. Хлеб Можа час мялю. Тады - вады. Хлебная дзежка называецца. Такая круглінькая І с крышкай, драўляная. Туда вадзічкі ўллеш цёпленькай, мукі насыпліш. Нада прасеіць. Сіта было. Пасоліш, у каго соль ёсць. I ставіш квасіць. Дзежка накрываецца, ставіш у цёпленькае, кіснець. Назаўтра нада мясщь, усё эта ўручную. Нада ўмясіць харашо. Тады печ топіш. I хлеб свой. I хлеб навучылася печ. У каго картошачка ёсць, картошачкі туды. Ётым спосабам i булачкі, у каго свая пшанща. I бліны пяклі тожа так. Змеліш, ужо мельчы мукі. Апусціш жорен i ўжо мельчы, так на хлеб, можна i крупней. На бліны, штоб было мякінькае. У магазіне не ўсе куплялі, дзенег жэ ў нас ні было. Ціперь хлеб прівозяць так: у ваўторак i у суботу. Купілі, i да субоце мы далжны жыць. Ды такі хлеб, што ай-ё, хоць тапаром яго рубі. У нас, што мы пяклі, хлеб вялікі быў, круглы, пышны. На нідзелю хватала. Лажылі ў сундук ці ў шкап i к у стале. I бліны начынённыя - каркалеснікі завуць. Тонінькія пікеш, тады тварагу туды свайго i - канвертам [складваеш]. Малако скісніць, тады - у каструлю ды ў печ паставіш. Твораг адскочыць - уверьх падыміцца, тады саллеш ету сыраватку, тады яго ў марлевы пакецік. Мяшочак марлевы падвесіш ілі пад камень-груз. Тады на машынку, на місарубку, парежаш. Ёта ўжо ціперь. Тады ўручную таўклі, патруць-патруць талкачком. Тады туды дабавіш ізюму, яічак: бялочак - у блін, а жаўточак сюды, у тварог, каб тварог ня быў бы жыдкі. Размешаеш - харошая такая маса i кладзеш на блін. Прыпасы на зіму Агурцы я дзелаю так. I стаяць гадамі - i харошыя, i харошыя. Еслі многа разнай прыправы, то яны тады дзелаюцца сінія. Набяру агурцоў, нал'ю вадой. Жоўтыя, сімяннікі не бяру, толька зялёнінькія, харошыя. Часоў на шэсь вады
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

налю
6 👁
 ◀  / 381  ▶