Народныя скарбы. Дыялекталагічны зборнік (2008). Л. П. Кунцэвіч

 ◀  / 381  ▶ 
слабінькая. А там тады тая дык оё-ёй - первач. Када-та пріехаў зяць, нада ж самагонкі выгнаць. Я за сараем разлажыла касцёр i ганю самагонку. Зяць жа пріехаў, нада самагонкі выгнаць. Літраў дзесяць рашчыніла. А зяць усё: "Ерунда, ерунда". Я гавару: "На, пакушай первачок". Можа грам тріста. Я ўзяла стопачку i пачэрпнула яму. Там былі ў гародзе агурцы. Ета было па восені. Я яму дала стопачку, ён схваціў, думаў, што ета нічога ня стоіць i - глазы пад лоб. Ей богу, ці ўстаяў ён, я ня помню: "Ой, ета жа градусаў дзевіноста!". Нікада ні забуду. Схваціў етат агурец. Смеху мне было кала яго. Колькі жыў, усё: "Ой, мама, ета жа была градусаў дзівіноста. Ёто точна как спірт". Нада ж было йшчэ гнаць i гнаць. А я ж яму - самага первача. А так гоніш i гоніш, тады мешаіш, дзелаіш там, штоб сорак ілі болыны. Хто па шэйдзесят дзелаў. Меныиэ ня здзелаеш, яна ж крепкая, ета ж тое на тое выходзіць - меныпэ нада піць. Как слабая, дык можна i трі стопкі, а так стопкі хваціць - акасеіш. Самагонку i з жыта дзелалі. Дзелалі солад. Жыта памочыш, тады ў мяшок яго паложаш, штоб яно прарасло. Пускай ляжыць сыроя i яно пусціць расток. А расток той сладзенькі. Раз прарасло, яго рассапаеш, штоб сохла. 3 мешка яго вон на цёплае места: на печы сушылі ці хто ў печ ставіць толька, штоб не жарка было. Бульба Картошку не барануюць, каторыя садзілі ў барозна. Наганяюць акучнікам. Паедзіш туды i аттуда, i дзелаіцца баразна, зімелька пады(а)маецца: тут канаўка i тут канаўка. Тады ў ету канаўку содзіш картошку i ў ету канаўку. А патом хто раз'ізджаіць сахой, па беряжку па етаму едзіць, адна сюды, а другая сюды засыпаець. Ета сшьна марудна, каню тожа плоха іці па етых па барознах. Ціперь так здзелалі, што пасодзіш у барозны, а тады піряварачіваеш барану кверьху зубам i цігаюць, штоб упоперік толька цігаць. Пабарануіць, яна i расцець. Узыдзіць - начінаець акучываць. Дзе быў беряжок, ён едзіць i акучываецца с аднэй стараны i з другей. Тады не барануюць, как ана ўжэ ўзыдзіць. А еслі содзім так, што едзіць конь. Паехаў конь, узараў. Я сажу, рукамі сажу. Ён утарэй раз едзіць - заваліваець. Маю баразну заваліваець. Утарэй раз па етай стораны едзіць, ён кругом едзіць, апяць па етай стораны едзіць, я апяць за ім ззаду сажу. Два разы праізджаець* тады я сажу. Тады, када станець усхадзіць, нада баранаваць картошку. Харашо ўзышла яна, рядкі харашо відаць, пабаранавалі. Тады начынаем акучываць. Первы акучнік, у яго есь крылля, носік такі - i разваліваець ета. Рас акучыіш, падымаіцца ўжэ большая, яшчо рас акучыіш. Хто тры разы акучываець, а хто два, хто можа рас, а хто i не разу. Як алкаголікі якія, яны - ні разу. Када картошка зарасла, i нада палоць. Хто шчэ да баранаванія поліць, а хто перяд акучаванем, хто i послі, как акучыець, ды послі поліць. Дзе засыпліцца ды пасохніць ета трава. Хто как здзелаіць. А хто i саўсем, ня поліць, ня акучваіць. Каларацкія жукі я ўжо пырскала. Сёлета рана картошку пасадзіла. Многа бываіць жукоў. Я ў прошлым гаду вядро пітнаццацілітровае насабірала. А пырскалі, a іх не берець. Яны ўжэ ні баяцца етага. 3 вядром балыным іду. Трошачку вады туды ўваллю, штоб яны ні ўзліталі. Як рябыі, можуць узлітаць
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

разізджаіць
8 👁
 ◀  / 381  ▶