БЭФВІНА ж. Toe, што i бэрва 1, 2. ВЕ'ХЭЦЬ м. Сцёрты венік, дзяркач. ВЕ'ШАЛО н. Нізка (пра пацеркі, каралі). Вешало пацердк. ВЕШНЯ'НЫ, ВІШНЯ'НЫ прым. Вясенні, яравы. Ярыца вешняна. Вішняны посёў. ВОДЗЯ'НКА ж. Маленькая мурашка, чырвоная (Formicidae sanguinea Latr.) або жоўтая ці светла-карычневая (F. Lasius flavus Degeer). Водзянкі (водзенкі) на купі зоны. ВОШ ж. 1. Земляны клешч, маленькая крывава-чырвоная i мяккацелая казяўка (Trombidium holosericeum). 2. Вадзяная блыха, або дафнія (крывава-чырвоная дробная, мяккацелая казяўка). Вошы ў водзё. 3. Снежная блыха Desoria glacialis з родаў Podura i Achorutes. На сьнег напалі всшы. ВОШЧА'ВІНА ж. Драўлянае прыстасаванне ў выглядзе ціскоў для прасавання воску. Вошчавіна, вэск выдаўваеш. ВЫБО'ЙНІК м. Макуха (з канапель, ільну). ВЫ'НОРЫЦЬ зак. Выпараць, знайсці. Вынорыла кулёк мукі ў сьцёпцы. ВЫРСУСТОК ж Падлетак. ВЫШЭ'РІ м. Пасохлая, звычайна буйная неядомая трава, якая косіцца ўвосень па лёдзе на подсціл. Выш'ю накосім. ГАЙДАФ м. Той, хто паганяў валоў. ГЛУ'ВЭНЬ м. Перакладзіна над вушакамі дзвярэй. ГНЕТУ'ХА ж. Малярыя. Гнетуха гнеце. ГОДСУВАНІК м. Выхаванец, прыёмны сын. ГОЛОВА'ВЫ прым. Галаваты, з вялікай галавой. ГСУЛЫ прым. Аднародны, без прымесі, з аднаго, аднастайнага рэчыва. 3 голой мукі не помню, колі пэкла. ГОНОЗА' ж. Заедзь, агульная назва маленькіх мушак. ГУЗДЗЕФ м. 1. Ніжняя частка снапа, гузыр. 2. Верхняя частка ў веніку, за якую трымаюць рукою; камель. ГУЗДЗІФ м. Toe ж, што i гуздзер 1. ДЗЕРТЫТІІКА ж. Выкапаны з коранем пень, корч. Ходзём накопаем дзертышдк. ДЗЮТНАСТЫ прым. У палоску, паласаты. Як дам я ёму дзюгнастого пояса запаразаці, то будзе вэн усёй паніч