ДУПНЯ'ТЫ прым. Дуплаваты. Цуб дупняты. ДЬГХЛО н. Бакавая частка жывата. ЖУРА'УКІ мн. Верхнія прадольныя перакладзіны ў ткацкім станку. ЗАЗРО'НЫ прым. Зайздросны. Зазрдны, коб ему ўсе было. ЗАКАБА'Й м. Хвалістая складка, завіліна (на паверхні шапкі ў смаржкоў). Сморшчок з закабаемі.ў ЗАПАЛЯ'НЕЦ м. Самастрэл. Робілі запалянцы i стрэлялі, як стрэліло, то чэрэпа знеслд. ЗАПЭКНУ'ЦЦА зак. Заікнуцца, намякнуць, паведаміць; наказаць. Хоць бы кому запэкнуласа — загнёсса?! ЗНАЙДЗЁНЫ м. прым. у знач. наз. Пазашлюбнае дзіця. Карпёй, Міцёр, Юзё i Янук, сходзіце-тко до знайдзёного. ЗОМЛЕ'ЦІ зак. Сатлець. КАЛА'НДЫШ м. Целяпень, тоўсты, непаваротлівы чалавек. Куды ты церэбісса, каландыш?! КАРАЧУ'Н м. Нізкарослы чалавек. У беларускай міфалогіі Сіціўрат, або Карачун, Зюзя — падземны цар, казачны бог марозаў, які нёс смерць. Гл.: Живописная Россия, ч. 2. СПб — M., 1882, стар. 252. КАЦА' ж. Тупы канец яйца. КНЯ'ЖЫЧ м. Месяц, нябеснае свяціла. КОКОШЫ'ЦЫ мн. Верхнія часткі ткацкага станка. КРУГА'ЛЬ м. Палянка ў лесе. КУ'ПА ж. Куча, стажок. Муровэй —- купа такая. ЛЕСО'К м. Зараснікі арэшніку. Лесок — там, дзе росьцё горэшнік. ЛЕЧЭ'Я ж. Адтуліна ў верхнім жорнавым камені, ЛГЧНІК м. зборн. Апаўшыя калючкі з хвоі або елкі. Опадае лічнік. Колюкь c хвоі, зь ёлкі, а як высохне, то лічнік. ЛУНО' н. Бяльмо на зрэнцы вока, катар зрэнкі. Луно не на ўсе око зацягне; ек луно на здрачку, то ужэ катарахта. ЛУ'НУЦІ зак. Памерці, здохнуць. Ты [цётка] ў мэнё [у маёй хаце] лунеж. МЛЕ'ЧАВО прысл. Хмурна. Цепэрако бы млечаво, бі туманно. МУ'ХАРАНКА ж. Мухамор. МУ'ЦЯI м. i ж. Ілгун, манюка. Муця муціт, а брэхун брэшэ брэхню