УТО'К м. Пража, якой ператыкаецца аснова. Уток — ета ніткі, каторымі ткуць кросна. ХЛУДЗЕ'Ц м. Драўляная палачка, на якую насаджваецца цэўка ў чаўнаку. На хлудзец надзяецца цэлачка i засаджуецца ў чоўнік. ЦЭ'ЛКА ж. Цэўка. Насучы штук дзесяць цэлак. ЧСУУНІК м. Ткацкі чаўнок. У чоўніку хлудзец паламаўся. ЧЫНЬГ мн. Скрыжаванне нітак асновы, якое ўтварае верхні i ніжні рад. У чынах можа перамота буць. Чыны разбураюцца, красён не будзе. Без чыноў красён ткаць няможна. ЧЬГСЛІНКА ж. Адзінка лічэння асновы ў тры ніткі. Тры ніткі — чыслінка. ШКАЛУ'БІНКА ж. Выемка ў навою, куды закладваецца дзіцятка. ШНУР м. Тонкая вяровачка, якая нацягваецца на кола ў самапрадцы. Нада на калясо надзяваць шнур i на кацюшку, i на гайку. ШЧО'ЛАК м. Луг. Калісь шчолакам залівалі na~ латно