БЪЯФКА ж. Шаферка. Адна бъярка во краЛвшькъя ў Любъчш. БЬГЗЪУКА ж. 1. Вялікая муха, якая кусае жывёлу. Бызьукі кароў кусаюць, ні стъядзь, б'юцца бедны. 2. перст. Хуткая, утрапёная жанчына. Бызъука, ні насіся, пьсядзі. БЯЗГОР'Я н. Крайні выпадак. Нъ бязгор'я i гэта пальто ішчэ мог бъ п насіць. БЯЗДУ'ШНЫ[И] прым. Кволы, хваравіты, слабаваты. Гэтъд бяздушны ужо, ня жыхър ён на сьвеці. БЯЛЁНЫ[Й] прым. Забелены малаком. Булёну бя~ лёнъга зварым вечъръм нъ пліце. БЯРНСУ н. Бервяио. Ніжніі бёрны ў хаці згнілі саўсём, над а дзе ръсстърацца подрубу. ВАЖЭ'НЬШК м. Вазак. Ён будзіць вазіць, ты ні ва~ жэньнік. ВАЛСУЧЧА ы. Вялікі шлях. Ръбяты валочча за дзень аблётъюцъ, i ногі ім нісколічкі ні бъляць. ВАНДЗЭ'ЛЪК м. Звязак, клунак. Учора матка ізь лесу бъла прънёшшы вандзэлъг бъpвiкoў, ды ўсе адзін пъд адзін. ВЕ/ТРЪШЦА ж. Дошка на канцы страхі збоку, якая прыбіваецца да лат. Ветрънща дъ лат пръб1ващца. ВІДА'К м. Віднае, бойкае месца. Што ты сена тут ськінуў нъ самъм еідаку. ВІРЛУ'Н м. Вірлавокі чалавек. Чаго, вірлун, лезіш абы-куды. Гэтът вірлун век усё дагледзіць i найдзіць. ВІ'РЛЫ мн. груб. Вочы. Халера цябе знаіць, як твае вірлы нічога ня хочуць відзіць, водзя ш ляжыць. ВО'ЛЬНЩЬ незак. Прабіраць, гнаць (пра панос). Цябе вольніла, можа, ад гэнъга булёну пракиишъга. ВО'НПЩЬ незак. безас. Рупіць. Мне й вонпіла тады схадзіць на двор ды пъглядзецьt алі стърая адгъварыла. ВО'ЧЧЪМ м. Айчым. У яго ня родны бацька быў, а еоччъм. ВУГА'ЛЬЛЯ н. зборн. Вуголле. Вугальля нада пщъ, як аляксей гоніць. ВУДАУЁ н. Вудзільна. Я ляшчыньніну ўчора, яг быў нъ пасьці, нъ вудолуё зрэзуў. ВУДУФ, ВУДЫФ м. ГІухір. Вудур зь нешчъга ўскочуў нъ руцэ, можа, къмары так нъкусал1. БУЛЬ м. Булей. Гэнън вуль пустый у мяне стаіць. ВУЦЯ'К м. Качар. Вуцяк іграіць нъ вадзе
Дадатковыя словы
бызьўкі, бюцца, бязгоря, важэньшк, вандзэлък, веітръшца, вольнщь, вонпщь, воччъм, вудолўё, відак
4 👁