ВУШЛА'ТЬЦИ] прым. Аблавухі. Некътры болі гонюцца зъ вушлатъм( сьвіньнямі. ВЪДАВЫ'[Й] прым. Які служыць для вады. У мяне бъла сьтщяльнъя въдъвая кънава, там мы лён мачылі. ВЪДУМЛЁШК, ВЪДУМЛЁНШЧЪК м. Выдумшчык. Въдумлёшк, кажън рас нешта въдумляш — вил, што нъ стале стаіць. Въдумлёшинъку таму папробъвъи улаць. ВЪЗА'Н м. Воз. Кап хоць възан було сена. ВЪЛЕ'ВЪК, ВЪЛГВЪК м. Неданошанае яйцо без шкарлупіны. Нехта курыцу ўдаруў, вглеўкі кладзець. Курыца въл1вък выліла нъ пънадворку. ВЪРЪВА'ЦЦА незак. Вельмі эканомна жыць, старацца не растраціць нічога лішняга. Тут варуісься, кап нідзе лішнію капейчъну ня выкшъць, a ён вуньдзя як шъкущь. ВЪРЪЦА'КЛ мн. Наванітаванае. Што я твае въръца* кі буду ўбірадзь зъ табой. ВЪРЪЦА'ЦЬ незак. Ванітаваць. Ня думый жъ въръцаць нъ пасьцель. ВЪША/Н м. Маленькая вош. Можа, въшан залез зъ каўнер, што ты ўсё цярэбісься. ВЫЙЛА'К м. Валёнак. Адзін выйлак ніўдачны ўдаўся, воўна скачъеъщца кузлукамі. ВЬГМЪНТЪЧЪЦЬ зак. Выманіць, выцягнуць; украсці. У яго ўсе грошы ісь кшъня вымънтъчъл1. ВЯТЪЛА м. i ж., ВЯГЛСУ н. асудж. Чалавек, які гаворыць не да месца, плявузгае. ён жъ такі вягъла, што болі такіх мы ні зналі. Кап ты бъла ні такоя вягло} дъг ба i яны лепшъ1 п с табой бъл1. вятъць незак., НЪВЯ'ГЪЦЬ зак. Гаварыць не да месца, плявузгаць. Гэта табе ўжо нехта нечъга нъвягуў — вягъюдзь жа, а ты вот усім верыш. ВЯ'ДЗГЪЦЬ, ВЯДЗГУ'ЛЩЬ незак. асудж. Тое, што i вягъць. Hi вядзгый пустога. Я толькі табе ръскъзала, а ты ўоюо вядзгуліш усім. ВЯ'ТКА ж. 1. Гурт, натоўп (пра людзей). Людзі вяткъм1 пъ ягъдъх ходз/одзь, дзе там тыі ягъды таг будуць. 2. Плойма, мноства (пра насякомых). Мухі вятжмі лётъюць. ГА'ВІДА ж. зневаж. 1. Жывёла, статак. Што ш тут травы ім, гэтъ ж гаеіда, пяройдзіць, піратопчыць i німа травы. Цэлую гавіду аведз дзяржыць — нада ш корму
Дадатковыя словы
вушла'тьцй, вушлатьци, вълевък, въръвацца, въръцакл, въшаін, вядзгулщь, вядзгъць, вятка, гавіда, нъвягъць, папробъвъй, ходзіодзь
2 👁