ATBE'TKI мн. Адведзіны. Куды, у ватветкі дъ радзіхі сьоралісі ісьці, так? АТВЕ'ЧЪРКА прысл. Пад вечар, адвячоркам. Ікрас атвечърка ўчора i мае пръехъл! с Полъцку, дък хлеба бягу ў мъгазш. АТВЕ'ЧЪРЪК м. Час пад вечар, адвячорак. Ужо й атвечърък нъ дварэ, а ты ўсё шлепъ1сься з работый. АТВУРЬГЦЬ зак. Адлупцаваць. Кап атвурыла яму хърашэнька холь калі, 7абы п слухуў i ня лес усюдъх. АТКРЪПА'ЦЬ зак. Адолытадь, разолытаць, адвязаць. Аткръпай провълку, хай заедуць с коньмі нъ дзядзініц. АТКСЬЦВЦЬ зак. Адлупцаваць. Во конь завълшь, як атксьціш пушкый, трошку пъдбяжыць, а ня нушкый, дък i засьнець ідучы. АТКЪМЯ'ЧЪЦЬ зак. Адлупцаваць. Як аткъмячу пъ бъках, будзіж знаць, яг з дому зьлітаць нівядома куды на дзень. АТЛГУ м. Сцёкавая паліца пад франтонам. Hi було такой даскі пътхъдзяшчый, дък i съ илчапы атліў зробюў — ні ад дарогі ж гэтът шчыт. АТПУОСЛГЦЬ зак. Моцна набіць кулакамі; надаваць аплявух. Мішку ў вясельлі нейкіі п'яніцы атпухлілі. АТПУ'ЦЪВЪЦЬ, АТПУ'ЦЪЦЬ зак. Набіць па твары. Ну што, хочыш, кап i табе атпуцъл'г тамъка. АТРО'ДЗЬДЗЯ н. Род, радия. Я ні вашъга атродзьдзя, што ўсе злыі ходзіці, мне нечъга злувацца. АТРЭ'ЧНЬЦИ] прым. Не такі, як іншыя людзі, асаблівы; недарэчны. Такій атрзчный чълавек, у міры такіх ня відзіла, век ні пъ-ягонъму, век ні ўладзіць. АХАМО'ЛЪК м. Жмут, касмык сена, ваты i г. д. Карова хвътащь віку па цэлъм ахамолку сразу. АЧВУФЪК м. Кавалак мокрай зямлі. Грась ачвуркъм1 ляцела ic над нох, як мы мършъръвал1 пад яго къманду. АШКГР, АШКІ'РА выкл. Вокрык, якім адганяюць авечак. БА'ЛМЪЧЧУ прысл. Без справы, дарэмна. Сьцінюгаіцца балмъччу днямі, хъця n робюў што люцкъя. БЕ'ЛА выкл. Пажаданне таму, хто мые бялізну. Бела, бапкі мае! Плацьця ўзяліся мыць? БЕ'ЛЪЯ ДАРО'ГА. Бойкая, бітая дарога. Нехта naехуў па белый дарозі нъ кані, Юб
Дадатковыя словы
atbetki, адблытадь, аткръпаць, аткъмячъць, атпуцъвъць, атпуцълг, атпуцъць, атрэ'чньцй, атрэчньци, ахамолък, ашкіра, белъя, пяніцы, разблытаць, сьбралісі
3 👁