ка — бакавіна старога рэшата, да йкой прывизваецца мяшок (бакавіна змазваедца прыманкай, часцей тварагом). Мухі садзяцца, іх зверху чым-н. закрываюць. Яны валяцца ў мяшок. Потым іх выпускаюць на двор ці б'юць па мяшку, a тады выкідваюць мёртвых. Пръстройці адаропку, нада мух пълавщь, нъспарыла поўна хата. 3. Адкіды, непатрэбныя астаткі чаго-н., ламачына. Haшто, каб гэна адаропка ліжала мне тут [пра табурэтку]. Аб'елі кунпяк, адна вун адаропка вісіць. АДБО'ЙКА ж. Перагародка ў хаце. На 'дбойку павешый пальто. АДБРЪДА'ЦЬ незак., АДБРЪСЬЦГ зак. 1. Размяжоўваць слядамі пасевы, сенажаць; адыходзіць мяжу. Адоръдай, Пітрачок, прама i віткі стуўляй. Адоръла сабе постъць, a іна залезла мне нъуnяpoт i рвець сабе, бяссовісьніца. 2. Праходзіць вялікі шлях. Я ўжо, дзеткі мае, ні магу столькі ў дзень адоръдаць, сколькі вы адоргдаіці сваімі мьладымі ношкьмі. Адорыў такоя ръстъяньня, страшна падумъцъ. АДБУКСГЦЬ, АДБУКСУВА'ЦЬ эак. Адлупцаваць. Табе адбуксіць мала пъ скабъх. Січас калі адбуксую гэтъм акамёлкъм неслуху, АДГРЭ'ЦЬ, АТАГРЭ'ЦЬ зак. Ударыць, адлупцаваць. Січас адгрэю гэтъм в'глъчткъм. АДДЖГА'ЦЬ зак. Адлупцаваць. Дрэнна бацька зробюў, што ні адджгаў вам вяроўкый зъ такую работу. АЖАВІ'НЫ мн. Ажыны. Ажавін ньзьбіралі многа, ужо сьпелъ'ь. А Ж А М Е Ф К І мн. А садак, які застаецца на дне пасудзіны. Пьглядзі, якіі на дне місы ажамеркі. АЗА'ДЗЬДЗЯ н. Болын лёгкае зерне пры веянні. Азадзьдзя ў гарчък съорала. АЗІЛЯЗЕ'ЦЬ зак. Змерзнуць, акалець. Рукі ўміх азілязелі нъ такім скълюку. АЗКУЛЬ, АЗКУЛЯ выкл. Вокрык, якім адганяюць гусянят. А К А М Е Л Ъ К м. Сцёрты, змецены венік, дзяркач. Taкій ужо пол стаў карэлый, хоць ты акамёлкъм шаруй. АКЕНЪЦЬ зак. Пакінуць. перастаць наведваць, глядзець за кім- або чым-н. Акшъл1 матку глатка, адна, як паліц, астълася, а самі ў гърады пьзьіжджалі i воч ніхто ні пъкажыць
Дадатковыя словы
абелі, адбойка, адбргдаі, адбръдай, адбръдаць, адбръла, адбрыў, адбуксуваць, адгрэць, адджгаць, ажавіны, азілязець, атагрэць, бюць, вглъчткъм, нъўnяpoт, прывйзваецца, събрала, сьпелъь
3 👁