СУ'ТАЧКІ мн. Вузкі праход паміж снапамі ў гумне. Тут пшаніцу зложымо, а там жыто, a гэтыя сутачкі мо ячменям заложим. СУХАЯ'Н м., гумар. Сухарэбрык. Адно выскоквая, a есці ніц ні ссць, сухаян гэты. Твой мажны хлопяц, а гэто сухаян некі, адныя рэбра. СХАДЗГЦЦА зак. Падняцца, усхадзіцца. Як схадзіўсё быў вецяр, то дзе ты на стрэху тую палезяш. Mo ўзаўтры дакрыям яе. СХО'ДЗІЦЬ незак. 1. Падымацца, узыходзіць. На гору сходзіш — цяшко, а з гары ногі самыя бягуць. 2. Узыходзіць (пра сонца, месяц). Ужэ відней становіцца, мусяць, хутко сонцо будзя сходзіць. 3. Прарастаць, узыходзіць. Сходзяць картоплі, хутко асыпаць трэ будзя там над лесам. СХОТ м. 1. Усход. Як схот сонца, выганяям скаціну, а як захот — жанем дахаты. 2. Напрамак свету, усход. Па правую руку схот, па левую захат, як станяш тварам да лесу нашаго. СЫЧ м., рэдк. Клін. Гэты сыч картопяль за дзень выкапалі самыя бяс памагатараў. Зрэш сыч, каб раў~ нейша дошка была на том канцы. СВЕТ м. Шмат, процьма. Тае работы свет. У гораdei людзей свет. СВ Я Н Ц Ш ўЛ О н. Светаянскае зелле. Свянціядло добро ад жывата памагая, напарыўшы сушанаго. СЛІМАКЕ' мн., непахв. Сліна. / як табе ні брытко? Плачаш, слімаке напускала па барадзе. СМЯЦЕЯТ м. Чорнае вялікае зерне ў коласе жыта, пшаніцы, аўса. У коласі жыта велько чорно зярня — гэто смяцей. I ў пшаніцы смяцей. СПЕ'УНЩ ЦА зак. Упэўніцца. Хай сам сходзіць спеўніцца, як нам ні верыць; думая, мы махлюям яму. СЦЯ'КНУЦЬ зак. Сцячы. Як вада сцякня трохі, навешу плаце, хай высыхая. Шма як касіць, вады гэдулькі на аселіцы, мо хіба як сцякня. СЦГБРЫ ЦЬ зак., гумар. Украсці. / м,айго складанчыка сцібрылі гэтыя гіцлі. Сцібрыў i ні прызнаецца, думая, мы ні ведаям. СЦЯЛЩ А зак. Схапіцца, узяцца. Як сцяліся біцца, як тыя баранэ. СЭ'РЦО н. 1. Стрыжань, больш светлая частка морквы. Сэрцо ў моркві жаўцейшо i ні такое сакаўноё
Дадатковыя словы
спеунщ, сцякнуць
3 👁