Народная словатворчасць (1979). А. А. Крывіцкі, І. Я. Яшкін

 ◀  / 337  ▶ 
лева дычка, а тынклявінькыя Хведзіна, яны умесьці дзісіцігодку кынчалі. ТАНЮ СЕНЕЧКІЙ. Вельмі тонкі. Пряжа тая танюсінічкыя, нітычкі як пувуцшкі, сколька ўремя нада було так прясьць. ТАНЮСЕНЬКІЙ. Вельмі тонкі. Іголычкі танюсінькія, што ў пальцых ня ўдзержыш, а ня то імі шыць. УДАЛЕНЬКІЙ. Удалы. Такей зыдаўся удалінькій, што ўсіх пірішчыгіляіць. Удалінькій c тымі, нат кім ciлу паймеіць. ХІТРАНЕЧКІЙ. Хітры. Хітрінічкій ты дужа стаў, каб я хадзіла пы мыкраце, схадзі сам ды нытрясі якіх хочыш яблык. ХІТРАНЬКІЙ. Хітры. Мы такіх хітрінькіх ні раз відзілі. Ня будзь такім хітрінькім, думыіш, цябе ніхто ні пынімаіць. ХІТРОСЕЕІЬКІЙ. Вельмі хітры. Каб ты ні была такою хітрёсінькыю, яны б табе ўсё рыскызалі, а так ня жджы праўды. ХІТРУСЕНЬКІЙ. Вельмі хітры. Ах ты, мыя хітрюсінькыя, лашчысься г дзеду, каб канхветку даў. ЦЁПЛЕНЕЧКІЙ. Цёплы. Тута дужа ні нагреісься, печ чуць цёплінічкыя. Люблю, каб што-небудзь цёплінічкыя надзець. ЦЁПЛЕНЬКІЙ. Цёплы. Цёплінькія крупепі паеж i атагреісься. Людзі набеглі — ён ішчэ цёплінькій быў, толька ня дыхыў. ЦЯЖ ОЛЕНЬКІЙ. Цяжкі. Цяжолінькій мальчонка, я чуць пыдніла, Жырнінькія пырысяткі, цяжолінькія, ну што ты хочыш, с-пыд маткі. ЧАРНЮ СЕНЬКІЙ. 1. Чорны. Купіла двух пырасёнычкыў, чарнюсінькія, гладзінькія. 2. Перан. Цяжкі, невыносны. Чарнюсінькыя жызьня яе} гарюіць, бедныя. ЧОРНЕНЕЧКІЙ. Чорны. Чорнінічкій чыртакож, мальцым ны штаны будзіць на лета. ЧОРНЕНЬКІЙ. Чорны. Жыўтлявый січчык у чор~ нінькія гарошынкі, нічога будзіць плацьця. Ш ЫРОКЕНЬКІЙ. Шырокі. Во шурокінькыя куртычка хырашо, пыд яе i падзьдзець што можна, a ў цесный дык ні пывярнуцца. ЯСНЕНЬКІЙ. Ясны, светлы; выразны. Ноч была ясьнінькыя-ясьнінькыя, хуць газету чытай. Мне ясьнінькі іх словы, знаю, на што нымікаюць
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

кўртыч
0 👁
 ◀  / 337  ▶