на адчуваецца суседства з усходнепалескш дыялектным рэгіёнам i яго ўплыў i ў гаворцы вёскі Яскавічы. У вёсцы Яскавічы давялося пабываць двойчы ў 1970 г. Спачатку для збірання матэрыялаў аб гаворцы вёскі па апытальніку Агульнаславянскага лінгвістычнага атласа, а потым у сувязі з правядзеннем запісаў мясцовай гаворкі для фанатэкі. Маё знаёмства з мясцовай гаворкай, у тым ліку i з асаблівасцямі яе слоўнікаДгэта вынік гутарак у першую чаргу з Дзмітрыем Цімафеевічам Круковічам (1899 г. н.) i Дар'яй Рыгораўнай (1909 г. н.), яго жонкай, a таксама з іх суседам Іванам Трафімавічам Бойкам (1911 г. н.). 3 Дзмітрыем Цімафеевічам мы правялі ў гутарках шмат дзён i вечароў. 3 незвычайным старанием i ўвагай адносіўся ён да нашых заняткаў. Ён выдатна ведаў мясцовую гаворку i валодаў ёй, заўсёды з ахвотай даваў тлумачэнні, дэманстраваў пры патрэбе формы слоў, вымаўленне гукаў i г. д. 3 захапленнем апавядаў ён пра багатую прыроду наваколля, пра сваю вельмі прыгожую некалі, спакойную i рыбную рэчку Морач (зараз меліярацыйная канава). 3 нецярпеннем чакаў цёплых дзён, марачы папацягаць яшчэ ў старым рэчышчы акунёў i плотак i нават абхітрыць пару-другую асцярожных «язюкоў». Фанетычная будова слоў у гаворцы вёскі Яскавічы звычайная для слуцкай падгрупы гаворак паўднёва-заходняга дыялекту. Гэта гаворка з няпоўным аканнем, еканнем, закрытымі о i e, а таксама з такой выразнай асаблівасцю, як п'яць, мясо, аўёс i г. д. Але адначасова тут назіраюцца i гукавыя рысы гаворак усходнепалескай падгрупы. Самая яркая з іх — гэта моцна лабіялізаванае вымаўленне пасля губных зычных як пад націскам, так i не пад націскам гука ы, які ў гэтай пазіцыі выступае практычна як галосны у (пул,, мучка, ставу i г. д.). Але больш цікавымі з'яўляюцца малапрыкметныя палескія гукавыя асаблівасці гаворкі. Звяртае на сябе ўвагу, асабліва ў пачатку назіранняў над гаворкай, перш за ўсё мясцовае аканне. Тыпалагічны статус яго не выклікае ніякіх сумненняў. Але вымаўленне ненаціскнога а, якасны бок гэтага галоснага, з'яўляецца досыць своеасаблівым. Пры ўслухоўванні ў вымаўленне гэтага а спачатку было ўражанне, што ён мае губны характар — нешта такое, што моцна золіжае яго з гукам о, Праўда, потым уражанне аб набліжэнні нена