Народная лексіка Гомельшчыны ў фальклоры і мастацкай літаратуры (1983)

 ◀  / 177  ▶ 
Лёнька разаслаў на пены латун, каб не вельмі пякло у спіну. Кап., СЖЛ, 22. Дзімка, раскінуўшы рукі, смачна спаў nad латунамі. Кап., СЖЛ, 53. 2. Абадранец, бядняк. Так той латун пытае ў бацька паненкі. БКЭ, № 18; Камаровічы Маз.; Ты негуодныій! Да латуне ты! Куды ты лезеш! А на, тая паненка, уберана, хароша, а ты ў латах. БКЭ, № 18; Камаровічы Маз. Параўн. л а т ы ш н i к. ЛАТУ'НЧЫК м. Памянш. да л ат у н у 1 знач. Цяпер ён не мёрз у падраным сваім латунчыку, не туліўся, калоцячыся ад холаду ўначы, да маткі. Кап., СЖЛ, 29. ЛАТЬГШШК м. Тое, што л а т ун у 2 знач. Богатый говора: що ты за дурак такій, латышнік, ты попав брахню и брешаш. Рам., БС, IV, 105; Маркавічы Гом. Л АХТУН м. Пагард. перан. Гніль (пра састарэлае, непрыгоднае, нездаровае). На паліцэйскіх Алена глядзщь зняважліва: «Лахтуны. Не рабіўшы, хацелі соладка піць i есці». Нав., CT, 153. ЛАЦВЕ'Й прысл. Toe, што латв e й. Выбірала месца, дзе лацeeŭ сесці. Сач., АП, 3. ЛАША' (лоша) н. Жарабя. A cyседка кажа: «ё у вас такое лоша! Яму яно ўсё говора!» Рам., БС, III, 144; Гом. ЛАШТАВА'ЦЬ незак. Майстраваць. Лаштаваў з пяску абутак. Дуб., I, 390. ЛЕ прыназ. Каля. I стала яблонь ле кочы. БКЭ, № 22, 14; Камаровічы Маз. I дзержыць ана тые хлопцы ле себе. БКЭ, № 22, 72; Камаровічы Маз. Л ЕГК АВІЧ О К м. памянш. аўтамабіль легкавы. Калі лес рантам расступіўся i яны выбіліся на поле, здратаванае акопамі i бліндажамі, Варка ўбачыла каля легкавічка, што ніяк не заводзіўся, камандзіра ў акулярах. Дан., Ж, 39. ЛЕГЯНЁК (легенёк) прым. пар. ст. лёгкі. Да не мушу, бацюхно, не мушу, Полюбила Нванька, як душу; Положила на рученцы — легенёк,—Пригорнула до сердзенька — миленек. Шэйн, III, 443; Дзякавічы Маз. Параўн. л я г ё н я к. Л ЕД АВ ГК м. Ведер халодны, як лёд. А то як хочаш, то яшчэ i ледавік дуне, дак ось табе тады i жанцы падзякуюць. КЖЧК, 290; Рэч. Л ЕД АУН ГЦ А ж. Лёд. Прала дзевачка на лёду хусткі. На лёду, на лёду-лёду. На ледаўніцы ў крыніцы. ЗП, 479; Азершчына Рэч. ЛЕ'ДВА (ледво) прысл. Ледзь, ледзьве, чудь. Беглі, беглі аж до села, убеглі ў село, ледво жэ оддыхнулі. БКЭ, № 25; Камаровічы Маз. ЛЕЖ АБО'К м. Лежань, лодыр. Што я — тру цепь, лежабок, спекулянт, злодзей? Шам., IV, 19. ЛЕ'ЖАНКА ж. Груша вылежалая. Сваім, дык яна [мачыха] i малака спарыць i хрушчыка спячэ, i яблык які ці грушу-лежанку, дык у сё ім ды ім. Саб., ЗПД, 55. ЛЕ'ЖЫВА н. Месца для спання. Каб не кусалі камары, Ігнат накрыўся посцілкай i спаў у сваім лежыве. Кап., СЖЛ, 29. Параўн. л о г в i ш ч а. ЛЕ'ЗІВА (лезиво) н. Лесвіца вяровачная. Серж., ОБ; Лучыцы Маз. Эр., ОБП, 118; Брагін. ЛЕ'МЕТ м. Ліміт. Куды ні паглядзі — лемет i лемет на лес, каб яго халера Сач., ЗМП, 229. ЛЕМ ЕХАВАТЫ (лемеховатый) прым. Трохі непаваротлівы. «Иди ты, мядведь!» — «Не, я лемеховат!» Рам., БС, III, 34; Гом. ЛЕ'СІК м. Памянш.-ласк. Лясок. Да й з-пад лесіку, да й з-пад цёмнага, Ой лі, ой люлі, да й з-пад цёмнага. ВП, 251; Чэрнін, Светл. ЛЕСКАТНЯ' ж. Ляскатанне. Сярод ночы, глушачы лескатню тракаў, наперадзе раптам гухнуў недалёкi гарматны стрэл. Мел., II, 61. ЛЕСНІКАВА'ЦЬ незак. Служыць
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

лацвей, лаштаваць, ледва, лежанка, лежыва, лезіва, леснікаваць
4 👁
 ◀  / 177  ▶