Народная лексіка Гомельшчыны ў фальклоры і мастацкай літаратуры (1983)

 ◀  / 177  ▶ 
робец. Рам., БС, III, 1; Перарост Гом. КАРАВА'ЙНІЦА ж. Абрад. Жанчына, якая прымае ўдзел у выпечцы i дзяльбе каравая на вяселлі. Каравайніцы з места, каравайніцы з места, ды пакралі ўсё цеста. АБВ, 105; Малешаў Жытк. КАРА'ВАЧНІК м. Анучнік. Трошкі пазней Леўка ўладзіўся ў Bepaмеевічах на нейкую казённую работу i ездзіў каравачнікам na вёсках. Саб., II, 111. KAPA'KA ж. Ануча заскарузлая. Дзімка сеў на падлогу, нашарыў пад ложкам лапці, спакваля, бы стары, размяў, расцёр у руках каракі i пачаў абувацца. Кап., СЖ Л, 54. КАРАЛЕ'СЕНЬКА (королесенько) м. памянш.-ласк. кароль (тытулаваная асоба). Учив мене королесенько, Щоб не ехав ранесенько. Шэйн, I, 432; Дзякавічы Маз. КАРАПАШ АЧКА ж. памянш. збудаванне. Пайшоў ён у горад, заказаў слесару зрабіць такую карапашачку, дзверы штоб раздвіжныя, каб не было відна, каб я сядзеў i не відзен быў. ЧК, I, 75; Рудня Чач. KAPACIH A ж. толькі адз. Газа. Чаго там было зачыняць — пляшка якая карасіны, тры пачкі запалак ды жменя соліі Мел., VI, 115. КАРО'ВАНЬКА (коровонька) ж. памянш.-ласк. карова. Тобе, мамко, вся худобонька, А мне бодня и коровонька. Шэйн, III, 437; Дзякавічы Маз. КАРО'ВАШНІК (коровошник) м. Кароўнік. Параказать дванатцять разов у хлеви ти ў коровошнику, где домовый портя скотину. Рам., БС, V, 1; Красная Буда Гом. КАРПУНЕ Ц м. Грыб маленькі. Г рыбы сядзелі, тапырылі лісце i там, i тут, на кожным кроку, па адным, па два, а то i па некалькі разам — вялікія, дзябёлыя i зусім маленькія — толькі што з зямлі — карпунцы. Сач., ЧН, 190. У сё днішча ўжо накрыта грыбамі — белакурымі, паджарымі, з чорнымі тоўстымі шапкамі i зусім малюсенькімі карпунцамі. Сач., БРВ, 34. КАРТАПЛЯ'НІК м. Дранік. Напяку я табе тады картаплянікаў, пастаўлю на стол цэлую міску смятаны, а ты возьмеш у пальцы блінец — жоўценькі, аж свеціцца. Кап., СЖ Л, 34. КАРТО'ПЛЯ ж. Бульба. Нясмачная, можа, картопля? Мел., БД, 25. Урадзіла ў вас картопля. Кап., А. КАРШ ЭН Ь м. Карак. Дзякуй маці, выратавала — кінулася да старога, учапілася ў каршэнь, затузала, закляла — i стары пусціў хлопца. Мел., V, 364. Хадзі сабе па шпалах, як Фогель ці Адамчук, убачыш, што Кардаш слаба ўкалвае, и каршэнь яму, у хрыбет. Нав., СД, 288. КАРЬГНКА (коринка) ж. Кусок кары. Тоды сёстры ягоды ў яго отобрали, ножиком яго зарезали, под колодочку подкатили, коринкой вочи накрыли. Рам., БС, III, 262; Гом. КАРЬГСНЫ (корыстный) прым. Багаты, ураджайны. Сам Бог стукуняе з теплую мокрую весною, з горачим небурливым летом, с сухою и корыстною осенью. Шэйн, I, 46; Кочышчы Маз. КАРЭ'БЧЫК (корэбчик) м. Памянш. да к а р а б е ц. У корэбчику уложыла На чист Дунай пусьтила. Рам., БС, VII, 32; Гом. КАРЭ'НШ К м. Караннік. На вуліцы ён адразу ўпрогся карэннікам у Андрэйкаву тройку І гэтак са свежымі сіламі рвануў, што адно пяткі паблісквалі. Саб., ЗПД, 52. КАСАВГЛЬНА н. Касільна, кассё. Падумаў, што спяшаецца кас'щь, i прымусіў сябе ісці за касою памалей, мацней націскаючы на касавільна. Кап., СЖ Л, 37. КАСАВГНА ж. толькі адз. Крывізна. А на той вунь дуб, сухі, аблуплены i скручаны ад касавіны, што верчык, дзед, калі яшчэ
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

kapaka, каравайніца, каралесенька, карованька, каровашнік, карэбчык, карэнш, касщь
13 👁
 ◀  / 177  ▶