КАНАПЛЯ'НАЧКА ж. памяти. каноплі. А стаяла, буяла ў агародзе канапляначка. АБВ, 288; Рудня Светл. КАНАПЛЯ'НІК м. Заал. Варабей. Дзетвара ў пошуках лепшых пазіцый заняла нават усе падаконнікі — неугамонныя жэўжыкі, круціліся там, быццам канаплянікі на плоце. Краўч., НХП. КАНАПЛЯ'НКА ж. Тое, што х у с т к а-к а н а п л я н к а. Ен аж паморшчыўся ад болю i са злосцю кінуў дзядзькаву канаплянку. Саб., ЖЗ, 105. КАНАРЫ К м. Зневаж. Паліцэйскі, паліцай, паліцыянт. Няхай бы самі канарыкі лезлі. Саб., ЖЗ, 95. КАНАРЭ'ЗНЫ (конорезный) прым. Груб. Бязлітасны, жорсткі. Ня йграй, конорэзная душа, ня йграй; Мое раны не ўразь. Рам., III, 263; Гом. КАНГШАНЬКА (конишанька) м. памянш. конь. Ночуй, ночуй мой міленькій, у темном леей при долина, Привязавши конишаньку къ чарвонай калини. Рам., ВС, I—II, 144; Папоўка Гом. Параўн. к а н ю с е н ь к а. КАНО'ЗЩ ЦА незак. Капрызіць, наравіцца. Хлопчык, якога Маня гушкае на руках, мабыць захварэў. Два дні не падаваў голасу, а цяпер канозіцца. Нав., СТ, 317. КАНЦЫЛЯ РШЧЫК м. Работнік канцылярыі. Можа, памылка якая ў канцыляршчыкаў выйшла. Мел., I, 238. КАНЧА'К м. 1. Верх. Відаць былі толькі канчакі каміноў ды самыя высокія вільчыкі стрэх. Сач., Д, 214. 2. Кавалак. A калі надыходзіў змрок — крамзоліў канчаком алоўка ў кніжачку, што насіў за пазухай. Сач., ЧН, 238. КАНКУСЕНЬКА (конюсенько) м. Toe, што к а н і ш а н ь к а. Казак коника седлая, с конюсеньком размовляя. Рам., БС, I—II, 99; Беліца. КАПАНГЧЫЦЬ незак. Матычыць. Заняўся сабе мыш з вераб'ём ляда капанічыць. ЧК, I, 245; Мяркулавічы Раг. КА'ПАСЦЬ (капосьць) ж. толькі адз. Паскудства. Дзевчата повинны прибраць свое кудзели, штоб каледа не зробила им капосьци у кудзели. Шэйн, I, 45; Кочышчы Маз. КАПЕ'ЙЧЫНА ж. Зборн. Грашовыя сродкі. Таксама нейкую капейчыну прывязе. Губ., ДП, 268. Ды i я якую капейчыну табе на яго перакіну. Дан., ЗА, 75. КАПНІ'К м. Капа (сена). Увечары я ляжаў на капніку сена ў Яўменавым двары i глядзеў на неба. Сач., Д, 424. КАПТУ'Р м. Перан. Покрыва. Чарнеюць прыземістыя хаткі, акрытыя каптурамі снежных дахаў. Нав., СТ, 53.:з каптуром — з верхам. Сабастыян паклаў поўную, нават з каптуром, глыбокую талерку грыбоў. Саб., ЖЗ, 177. КАПТУ'РЫК м. памянш. капялюш (грыба). 3 чорна-жоўтым каптурыкам, на тоўстай ножцы сядзщь баравічок. Нав., В, 85. Нават адсюль, з дарогі, можна ўбачыць слізкія каптурыкі маслюкоў. Нав., ВС, 264. Рана паказваюцца падбярозавікі, або як завуць іх у нас, абабкі — добрыя, калі брацъ іх маладзенькімі, з цвёрдьімі каптурыкамі. Нав., В, 90. КАПУ'ЦІК (копуцик) м. памянш. капыт. Да пошоў наш козёл Да на руожечках, Да на нуожечках, Да на копуциках. Шэйн, I, 96; Мялішковічы Маз. КАПЦГЛЬНЯ ж. Вяндлярня. Не двор, а харомы — дом з васьмі ці дзесяці пакояў, капцільня, лазня, мноства ўсялякіх гаспадарчых прыбудоў. Нав., BC, 122. КАПЬГЛЛЕ (копыльле)ф i з капылля вон — паваліцца. Ето такая хвароба, што вяликому кости тре, ломая, а малому — кричите дужо, и с копыльля вон. Рам., БС, V, 20; Кашалёва Раг. КАРАБЕ'Ц (коробец) м. Кораб (пасудзіна). Была у их куркарабушка; нанясла яец повян ко
Дадатковыя словы
верабём, канаплянка, канарэзны, канозщ, капасць, капейчына, капуцік, карабец
2 👁