далей, а мы з жалкаваннем сачылі за ім. Дан., ЗА, 239. ЖАЛКАВА'ЦЬ незак. Тое, што ж а л а в а ц ь. «Лепей бы мы іх спажылі»,— жалкавала Куліна. Дан., ЗА, 80. ЖАЛЛГВА прысл. Жаласна. Ён заўважыў, як у маці жалліва смыкнуліся куточкі губ, i падумаў, што яна вось-вось заплача. Мел., V, 110. ЖАЛЯЗНЯ'К м. Рыдлёўка. I, узяўшы ў рукі жалязняк, ён пачаў прысыпаць шула зямлёю. Сач., Д, 311. ЖАЛЯЗЯ'ЧЧА н. Зборн. Жалеззе. Торба з сухарамі, якую несла назад Агата, здалася гэтакай цяжкай, нібы напакавана была не сухарамі, а жалязяччам. Саб., I, 222. ЖАНЕ'Ц м. Жнец. Старыя людзі расказваюць, што раз калісь касары i жанцы як сталі свістаць, дзетвара запішчала ў дудкі, дык i вецер прыляцеў. ЧК, I, 290; Рэч. Найму жанцоў — семсот малайцоў, Настаўлю копак, як на небе ж зорак. ЗП, 216; Галубіцы Маз. ЖАНГДЗЬБАЧКА (женидьбочка) ж. памянш. жаніцьба. Да два браточки сидело, и сидели говорили про женидьбочку свою. Рам., БС, I—II, 43; Алешня Раг. ЖАШХА'ННЕ (жаниханьне) н. толькі адз. Заляцанне. Протерала красная девочка долю чераз свою волю, чераз тое чераз погуляньне, чераз жаниханьне. Рам., БС, I—II, 149; Перарост Гом. ЖАНІХАЦЦА незак. Заляцацца. Хіба мне, старому чалавеку, жаніхацца. Што надзеў, тое i добра. Саб., ЗПД, 25. А тыя бацькі з дзецьмі жывуць па-старому, толькі хлопцы не жаніхаюцца да Палагеі. ЧК, I, 233; Петр. ЖАНІ'ХНА (жаніхно) м. Дакор. Жаніх. Маладзенькі жаніхно, падбяры сваю шубку. ЛБВ, 151; Хільчыцы Жытк. ЖАРАБО'ЧАК м. Памянш.-ласк. Жарэбчык. И подарив татарин свойму хресьнику жарабочка на каши. Рам., БС, III, 148; Гарадзец Раг. ЖА'РАНКА ж. Кул. Бульба (смажаная). Згатавала на вячэру «жаранку» — так тут называюць бульбу з салам, смажаную не на газавай пліце, а ў грубцы, «у духу». Шам., ВТБ, 232. ЖАРНГЦА ж. Жароўня. Прышлі до хаты — взяў чэлавек жарищу, зачэпіў воўку на шыю, дай кажэ: «Ото мой розум — несі». БКЭ, № 39; Ужынец Рэч. ЖАРЫНКА ж. Вугельчык, вугольчык. А то ще коли жарынка отскоча с печи, дак яе растерть да дать выпить. Рам., БС, V, 54; Чарацянка Гом. ЖАЛГАБРУ'ШКА ж. Заал. Шпека. На радасць, між іншым, жаўтабрушкам ды чэкаўкам, што ў змроку густых кустоў кожнае лета ўюць свае гнёзды. Лупе., ВТ, 224. ЖАУТАПЁС м. Геал. Пясчанік жоўты. У сасняках, насаджанык па пустых бясплодных жаўтапёсах, трапляюща голыя палянкі. Нав., СТ, 335. ЖАУТОВІЦА ж. Назва хваробы па колеру хворага месда. А скула ж ты скуляница и синяя муравица, жовтая жавтовица и белая бяловица. Рам., БС, V, 90; Карма Гом. ЖАУТУ'ШКА ж. Заал. Птушка жаўтаватага колеру. Калі жаўтцшкі пакідаюць гнёзды. Лупе. НБД, 90. ЖАЧОЖ м. Сачок, сак, падхватнік. Саху замяніла тут сетка, Ды нерат, ды хітры жачок. Грам., В, 97. ЖДА'ЦЦА незак. Чакаць. Ждаўся, ждаўся, да не даждаўся. ЧК, I, 255; Мяркулавічы Раг. ЖМГНДА аг. Пагард. Скнара, скупы чалавек. Параска тая праўда — жмінда: у сё адкладвала на чорны дзень. Дан., Ж, 163. Параўн. ж м i н д з i л а. ЖМГНДЗІЛА аг. Тое, што ж м i н д а. Думав ён i пра свайго