ДУПЛГШЧА (дуплище) н. павел. дупл©. И ссылаю вас дубищи у гнилыя дуплищи. Рам., БС, V, 84; Гом. ДУРАВА'ТЫ (дуроваты) прым. Дурнаваты (разумова абмежаваны, тупы). Була ў бацькі дочка, да вельмі дуровата i сълепая трохі. БКЭ, № 26; Камаровічы Маз. ДУРАТА' ж. Дурасць, глупства. Якую дурату ты ўбіла сабе ў галаву! Шам., ВТБ, 365. ДУРНІ'ЦА аг. Жанчына безразважная, неразумная. Маладыя, практычныя асуджалі яе: дурища, магла леснічьіхай стаць, жыла б што nani, а яна выбрала трактарыста мурзатага. Шам., ВТБ, 21. ДУРШ 'ЧКА: на дурнічку—дарма, не працуючы. Увесь час i цаляе, каб на дурнічку, нічога не робячы, пражыць. Краўч., НХП, 561. ДУРНУ'ЛЯ ж. Ласк, да д у р н iц а. «Дурнуля, я ж магу па вушы ў яго закахацца»,— саромеючыся сама сябе, думала Ларыса. Дан., МН, 72. ДУ'РЫКІ толькі мн. Свавольства, гарэзнасць. «Хлопцы! Прэмія блізка»,— перапыніў Шчэрбавы дурыкі Качанок. Шам.; ВТБ, 16. ДУХАВГТЫ прым. Духмяны, пахучы. Гарачае майскае сонца прыпякала амаль зусім па-летняму, i ад драўляных сцен школы ішоў духавіты пах свежай смалы. Краўч. НХП, 545. ДУХМЯ'НІСТЫ прым. Вельмі духмяны. А праз вокны заглядвае ў хату духмяністая зорная ноч. Лупе., ВТ, 82. ДУШОК м. толькі адз. Гарачы чалавек, ад якога павявае диплом, жарам. На што мне кожушок, у мене Елена душок: Сама упоцее, и мене нагрэе. Шэйн, I, 77; Горволя Рэч. ДЫБКА' прысл. Дыбам. Валасы дыбка падняліся. Лупе., ВТ, 240. У мяне аж валасы дыбка сталi. Саб., ЖЗ, 10. ДЫЛДА аг. Лагард. Чалавек высокі, нязграбны. / Жарыку прыемна, што ён вырас. Можа скора дагоніць i таго дылду Яшку, які ў двары ўсімі камандуе. Дан., ЗА, 229. ДЫМНУ'ЦЬ зак. Закурыць (зацягнуцца дымам). Дык як — дымнуць есць? Мел., II, 160. ДЫ 'ХАЛА. Гл. даць. ДЫ 'ХЛІ ф дыхлі выцягнуць — сканаць. «Г эй ты, сухарэбрыца! — крычала Румба праз паркан.— Ці хутка з цябе дыхлі выцягне?» Нав., ТЮ, 133. ДЭПЕ'Ш (депеш) м. Дэпеша. И сичас депеш послать к Кейсару, што Христа поховали. Рам., БС, IV, 5; Вылеў Гом. ДЭФЕНЗГУШЧЫК м. Супрацоўнік дэфензівы. Дэфензіўшчыкі ўсю вашу хату перавярнулі, кніжкі нейкія знайшлі. Саб., ЖЗ, 97. EЕКУРА'Т прысл. Акурат. Бачыць, адкуль ни вазмиса бежиць лось и екурат кале зайца. Серж., СРБП, 24; Лучыцы Маз. ЕЛЕ'Ц м. Абрад. Дрэўца з кветкамі i каласамі ў караваі (на вяселлі). Звали нас елец вить, казали мёд, вино пить. Радч., ГНП, 89; Гом. Е'ЛЕЧКА ж. памянш.-ласк. упрыгожанне на вясельным караваі. Коли тоя ягода поспев, И к нашим елечкам приспев. Радч. ГНП, 89; Гом. ЕПАНЧА' (епаньча) ж. Апанча. Я зниму епаньчу, твое ножки ўворочу. Рам., БС, I—II, 99; Гом. ЕРАПЕ'НІЦЦА незак. Упірацца, гарачыцца. Ты, Раман, не ерапенься. Гэта табе не пры Самсею. Мак., КЛЖ, 87. Е'СЕКА цяп. ч. да быць. Есць. Выйду, бывала, з касою. Эх! Бач, i плывунок есека. Кап., СЖЛ