ДЗЯУЧО' н. Дзяўчына-падлетак. Гэтае няшчаснае дзяўчо баялася аднолькава i Лойке i нас. Шам., IV, 68. ДЗЯУЧО'Ш КА (дявчошка) ж. ласк, дзяўчынка. Дак ён придя к богатому, да й работаа за кусочак хлеба, абы б дав подъести, а ў двор — то и нема ничого, а ў дворе и баба есть и дявчошка малаа ёсть. Рам., БС, III, 390; Нісімкавічы Раг. ДЗЯУЧЫ 'НШ прым. Дзявочы. Вось цяпер безнадзейна шукаю сінія вочы дзяўчыніны. Дуд., СС, 49. Д ЗЯ Ц ГН А ж. Дзіця (пра дачку). «Здрастуй, здрастуй, мая цесцюхна».— «Здрастуй, здрастуй, да мой зяцюхна. Ты ссушыў маю дзяціну». ВП, 237; Гом. Д ЗЯ Ц ГН Щ Ц А незак. Паводзіць сябе несур'ёзна, па-дзіцячаму. Глядзі ты, дзяцініцца пачаў Антон на старасці. Дан., Ж, 157. ДЗЯЧУЧО'К (дячучок) м. Дзячок. Сам молодый дячучок, росту так сярэдьняго. Рам., БС, IV, 93; Балсуны Раг. Д Л Е прыназ. Для А которы горки, Кидай дле моей жонки. Шэйн, III, 389; Ельск. Есь у мене мамочка дле того, Ена мене хорошо нарядзиць. Шэйн, III, 416; Дзякавічы Маз. ДЛЯ'ЦЦД незак. Бавіцца, марудзіць. Иди, доня, не дляйся, Да на мамку не надься. Радч., ГНП, 153; Гом. Едзь, едзь, Никипорко, не дляйса, Бо уге мой бацюхна прибраўса. Шэйн, III, 401; Дзякавічы Маз. ДО безасаб. у знач. вык. Досыць. Распісацца ўмее, i до. Сач., Д, 182. ДО'ЛЮ ХНА ж. Паэт. Доля, лёс. Тольки ўчула невехна, рано по водицу йдучи, свою долюхну клянучи. Рам., БС, I—II, 43; Гом. ДО'НЕЧКА ж. Памянш.-ласк. да д о н ь к а. У мяне сыночка ніводнага, толькі донечка Ганнусенька. Б, И, 137; Гом. Дзесь на даліне мне пярыны сваей донечцы Кацярыне. ВП, 136; Дуянаука Гом. ДО'НШ ЧЫК (донщик) м. Данскі казак. «Молодая вдова, чи не пойдешь за мене?» — А я донщика люблю, я за донщика пойду». Радч., ГНП, 143; Гом. ДО'НЬКА ж. Дачка. Нічога, донька. Я — хуценька. Не забудзься накарміць Саўку з Нюркай. Дан., Ж, 6. Параўн. д о н е ч к а. Д О'СІ прысл. Па сённяшні дзень. Але можа i праўда ўжо нечага за іх баяцца, можа ў іх там i немцаў досі няма, a нашы даўно прыйшлі, савецкія. Сач., A, 29. Д О У Б ІЦЬ незак. Стукаць. Пашлі аны за таго медзьведзя, дай доўбяць у хату. БКЭ, № 30; Камаровічы Маз. ДО'ЧА ж. памянш.-ласк. дачка. Кажэ мачыха до своей дочы: «Відзіш як тая зрабіла — i ты так зрабі». БКЭ, № 44; Вадовічы Рэч. Параўн. д о ч a p. ДО'ЧАР ж. ласк, дачка. Утапіў ты первую маю дочар. Б., II, 440; Алешын Раг. ДРАБГНЦЫ толькі мн. Драбінкі. Калёсы моцна падкідала на карэннях, І я трымаўся абедзвюиа рукамі за драбінцы, каб не выскачыць дзе-небудзь на звароце. Сач., БРВ, 156. ДРАБЧА'СТЫ (дробчастый). прым. Раскошна аздоблены. Скатерти мои дробчастыя, Ти мне горы вами устилати, Негде мне вас подевати. Радч., ГНП, 20; Гом. Параўн. д р а п ч а с т ы. ДРАВГШ ЧА (дровища) толькі мн. Дровы. Наши братики дружны пошли у лясища да назбирали дровища. Рам., БС, III, 429; Беліца. ДРАВЯ'ЧЫ НА (дровячина) ж. Дрэва. Ну, приходя к сосне, закинув плеть, щоб уже лезти, да так яму случилось, що ён от тыя дровячины отвярнувся на минуту. Рам., БС, IV, 48; Гом. Найшла хмара, ён под дровячину и став. Рам., БС, IV, 6; Гом. ДРАГО'ЛЬ м. Чалавек, дрыжачы ад старасці. Вот значитца, так
Дадатковыя словы
дзяучош, дзячучок, дляццд, донш, драбчасты, дравячы, драголь, несурёзна, прйбраўса
7 👁