хапіць гэты ячмень. Шам., ВТБ, 54. ВЫ ХУДЗЕ'ЦЬ зак. Схуднець. Я ніколі не думаў, што чалавек гэтак можа выхудзець. Саб., I, 66. ВЬГЦЕПАНЫ дзеепрым. Абтрапаны, абрынданы. Ніякавата было за свой картовы, выцвілы пінжачок, за выцепаныя у калошынах суконныя штаны-галіфэ. Кап., СЖЛ, 7. ВЫ 'ЦЯГНУЦЦА + выцягнуцца ў нітку — пастарацца. Я ў нітку выцягнуся, дзень i ноч буду працаваць. Губ., НКП, 222. ВЫ'ЦЯГНУЦЬ (вытягнуть) зак. Перан. Выцяць, ударыць. Выразав ладный дубец, да поткрався, да як вытягня яе дубцом па голаму телу! Рам., БС, IV; Гом. ВЫ'ЧАРНЕЦЬ зак. Счарнець, схуднець. Хваробу я буду гнуць на вас спіну, выхвараеце да вычарнееце вы ад майго хлеба. Саб., А, 9. ВЫЧЭ'ПВАЦЬ незак. Вытанцоўваць. Добра вычэнваем, аж пяткі свярбяць. Саб., II, 128. ВЫШУГА'ЦЬ зак. Вырасці, узбуйніцца. Аднак жа за гэтыя гады Навасёлкі вунь як вышугалі: на шляху вырасла зусім новая вуліца. Саб., ЗПД, 60. ВЫ'ШУКІ толькі мн. Доследы. Свой вольны час я планавау досыць сурова, адводзячы пэўную колькасць гадзін на падрыхтоуку урокау, зрэшты на свае навуковыя вышукі. Нав., ТЮ, 6. ВЯДРЬГШЧА н. навел, вядро. Як угледзела гэта, дык аж вядрышча выпусцыа з рук. Саб., БАС, 43. ВЯЛІ'ЗАЗНЫ (велизазны) прым. Велізарны. А лоб у его велизазны, й галава голая, хоць боб малаци. Серж., СРБП; Лучыцы Маз. ВЯРНІГО'Р м. Асілак. А Вярнигор павярнув гору. Рам., БС, III, 77; Перарост Гом. ВЯРО'УЧЫНА ж. Кусок вяроўкі. Цыганят ы ў атопках, над вязаных вяроўчынай або лыкам, ціснуцца бліжэй да агню. Лупе., П, 86. Беручыся ручкамi за вяроучыны, на якіх вісіць калыска, ён, крэкчучы, чырванеючы, сам падымаецца i садзіцца. Саб., II, 42 ВЯРТУ'Н м. Вяртлявы чалавек. I па характары — вяртун, непаседа, свавольны насмешнік, нястрыманы i нястомны на выдумкі. Шам., V, 121. ВЯРЦЯ'КА (вяртяка) м. Вяртлявы. Дедька-лябедька, унимай свайго собаку-кусаку, крутяку i вяртяку. Рам., БС, V, 104; Стаўбун Раг. ВЯРШ А'ЛЬНІК (вершальнік) м. Зборн. Сухія галіны з верхавіны дрэва. Насцегаў Иванчык сухого елового вершальніку, пакрыў его вениками. Серж., СРБП, 57; Лучыцы Маз. ВЯСЕ'ЛЬЦА (вяселцо) н. памянш. вясло. От, Иванка и кажа батьку: тат, зделай мне золотой човник, еярэбраное вяселцо: я пуеду рыбки ловить! Рам., III, 269; Жлобін. ВЯСЕ'НАЧКА (вясеначка, вясёначка) ж. ласк, вясна. Ой, вясна, вясеначка Развесяліла усе горачкі. ВП, 140; Тульгавічы Хойн. Ой, вясна, вясеначка, Вясеначка, Дзе твая дочка Тацяначка? ВП, 138; Старое Сяло Раг. Ой, вясна, ой, вясна, ой, вясёначка, Вясёначка, Дзе твая дачка Алёначка? ВП, 137; Курганне Раг. ВЯСЁЛА прысл. Весела. Паслухай, як вецер вясёла заводзіць! Дуд., С, 5. ВЯЧЭ'РКА ж. ласк, вячэра. Я табе вячэрку звару. ЧК, I, 252; Мяркулавічы Раг. 2 Зак
Дадатковыя словы
выцягнуць, вычарнець, вычэпваць, вышугаць, вялізазны, вярнігор, вяроучына, вярцяка, вясельца, вячэрка
7 👁