мее, але ўдвух з дзедам з бяды сяк-так вырабляюцца. Нав., ТСЗ, 7. ВЫ'РАЧЫЦЦА зак. Вытарашчыцца, уставіцца (злосна). А той вырачыўся, проста свідруе вачамі, хоча заглянуць у душу. Шам., V, 50. ВЫРО'СТ м. Рост. Весна, весна! Што ты нам принесла? Девкам выросту, а хлопцам каросту. Рам., БС, I—II; Беліца. ВЫСО'ЗНЫ прым. Пар. ст. Высачэзны. Паставілі пры такіх шырозных ды высозных дзвярах, што як бы ні падскокваў, да ўзгалоўня рукою не дастанеш. Саб., БАС, 37. Гаспадыня як бы крадком паставіла высозную, нейкую старажытную бутэльку. Саб., ЖЗ, 237. ВЫ 'СІЛАК м. Намаганне. Апанаска з высілкам павярнуў да Дзяніса галаву, стомлена прьікрыў павекамі вочы. Дан., ЗА, 81. ВЫСКАРА'СКАЦЦА зак. Выкараскацца, выкарабкацца. Ледзьве выскараскаўся. Саб., I, 152. ВЫ'СКАЦЬ ж. Выварацень. Узбиуса на выскаць, чуць галавы не скруціў. Серж., СРБП, 94; Лучыцы Маз. ВЫСЛАБАШ 'ЦЦА (выслабанитца) зак. Вызваліцца. Качаетца Кавалиха бы клубок да выслабанитца не можэ! Серж., СРБП, 112; Лучыцы Маз. ВЫСЛУХА'Ч м. Той, хто падслухоўвае. Ты проста гуляка на вячорках ды выслухач добры. Лупе., ВТ, 19. ВЫСПЕУВАЦЬ незак. Спяваць старанна. Бывала, з гармонікам праз усю вёску ідзе i выспеўвае нейкія нетутэйшыя песні. Саб., I, 21. ВЫСТАЧАЦЬI незак. Хапаць. Нам не вельмі-то i часу выстачае хадзіць па хатах. Саб., I, 237. Цяпер пры калгаснай жытцы, калі ў чалавека i грошай выстачае, i хата такая, што можна ўсё паставіць на памаляваную падлогу, Халімон доўга шукаў сабе гнутых крэслаў. Саб., ЗПД, 20. Параўн. в ы с т а р ч а ц ь. ВЫСТАЧАЦЬII незак. Патыкаць. 3 маленства чалавек прывык, каб за ім бегалі, выстачалі яму. Саб., ЗПД, 65. ВЫСТАРЧА'ЦЬ незак. Toe, што в ы с т а ч а ць I. Ды праўду казаць, дык цяпер яму i часу не вельмі выстарчае. Саб., ЗПД, 96. ён ужо i касу браў i, хоць сілы тае i не выстарчала, усё роўна гнаў пракос, хоць трошкі i вузейшы за бацькавы. Саб., ЗПД, 55. ВЫ'СТАРЧЫЦЬI зак. да выс т а р ч а ц ь. IАнісім нават paдаваўся, што Раманава хата не ў саміх Дисках, а на водшыбе, на выселках, i на выпадак чаго можна апраўдацца, сказаць брату, што не выстарчыла часу, таму i не зайшоў да яго. Сач., Д, 71. ВЬГСТАРЧЫЦЬII зак. Выгадаць, выкраіць. Трэба ж ім І адзенне справіць лепшае, ды на кіно капейку выстарчыць. Саб., ЖЗ, 215. ВЫ'СТРАЧКА (выстрочка) ж. Прашыванне ў строчку. Що брат продавав за строчки, за выстрочки, за червонныя монисточки. Рам., БС, I—II; Том. ВЫСТУПКІ толькі мн. Тапачкі (хатнія). Па лесвіцы спускаўся чалавек у мяккіх хатніх выступках, у паласатай піжаме i ў пакту тым наапашку зімовым паліто. Саб., I, 361. ВЫСЦША'ННЕ (выстянаньне) н. Стагнанне, енчанне. Вот там будя вужу мука и трескатаньня, лопаньня и великое выстянаньне. Рам., БС, V, 46; Карм. ВЫ'ТРЫМКІ прым. Вытрыманы. «А я вытрымкая»,— сказала Ганна. Лупе., ВТ, 26. ВЫТЫРКА'ЦЦА незак. Паказвацца. Галоўнае, амаль не трэба было вытыркацца на людзі удзень у звычайным выглядзе. Шам., ВТБ, 67. ВЫ 'ХАПЩЬ зак. Паспець зжаць, скасіць. Ападзе раса — трэба вы