ШУБЯЛЁВЫ прыМ. Сабаліны. Oŭ, я знаю, што ён дома, На ім шуба шубялёва. ЗП, 187; Тонеж Лельч. ШУГАНУ'ЦЬ зак. 1. Прамільгнуць. Цікаўная вавёрка грыбнікоў не баіцца: спусціцца на ніжні сук, падзівіцца вокам-шрацінкай i шугане рыжай маланкай між зялёнай навісі. Нав., B, 89. 2. Вырасці (прыкметна прыбавіцца ў росце). Колькі дзён узапар сеяў ціхі, цёплы дожджык, i збажына прыкметна шуганула ўгору. Дан., MH, 33. 3. Прагнаць. Дачакаліся, калі шуганулі з нашай зямлі навалач, збераглі яе. Дан., ЗА, 125. 4. Разнесціся. Аднак усё роўна громам i маланкай у халодны кастрычніцкі дзень шуганула na сяле вестка, што Іван Батрак i Taica Міхайлаўна naŭшлі ў сельсавет запісвацца. Шам., ВТБ, 20. ШУЛЯ'К м. Буд. Шула. 3 год pacцягвалі вяскоўцы Іванаў двор: хто дошку, a каму І шуляк спатрэбіўся, дык ноччу выкапаў. Лупе., П, 37. Шыя таўшчынёй як не з шуляк. Лупе., П, 73. У агародах, нават у двары дзе-небудзь пад шуляком на ўсе лады звоняць конікі. Лупе., ВТ, 4. Ш УМ А ж.толькі адз. Пена. Струмень выносіць шуму ў берагі ўсю. Дуб., I, 409. ШУМАВГННЕ н. толькі адз. Трава (сухая). А качка дык гняздо сваё схавае ў шумавінне. Саб., II, 19. ШУМАРХА'ЦЬ незак. Раскідаць, шкуматаць. Прошу тябе, золотит браточка, ня шумархай, кости ня ломи, живота ня зноби. Рам., БС, V, 58; Кашалёва Раг. ШУР м. Швагер. Ты разбойницкій сын, що убив ты, загубив мойго брата роднаго свойго шурья большаго. Рам., БС, I—II, 27; Перарост Том. Ш УФ'ЯНКА м. Ласк, да ш у р. А гэта будзе мая цешчухна. А гэта будзе да мой шур'янка. ВП, 325; Чамярысы Браг. ШУ'СНУЦЬ зак. І.Шмыгнуць (порстка, вельмі хутка куды-н. скрыцца). Ш у сну ў у чысты ракой, апрануўся. Нав., СТ, 48. Хлопчык хуценька шуснуў пад коўдру, укрыўся з галавою. Саб., I, 352. Грачаніха атрымала свой гарох i шуснула з чаргі. Нав., ТСЗ, 60. 2. Паляцець, узвіцца. Ракета гэтая, Сцяпан мой кажа, шусне ў неба, разарвецца там i разгоніць хмару. Кап., СЖЛ, 10. ШЧА'ВА ж. толькі адз. Бат. Шчаўе. Ты не зважай, што яно кіслае, як шчава. Саб., I, 138. Ш ЧАКАУЗНУЦЦА (іцакаўзнутца) зак. Паслізнуцца, саскаўзнуцца. Што ступиць мужык на лазину, цакаўзнетца нага, а ён плясь у гразь. Серж., СРБП, 59; Лучыцы Маз. ШЧАНЬ м. Чан. У каморы i цяпер стаялі вялізныя, пузатыя, аж пад столь, бочкі, шчані, кадаўоцы. Сач., Д, 259. ШЧАПО'ЦЬ ж. Дробка. Той, хто займеў хоць шчапоць сапраўднай солі, насіў яе загорнутай у насовачку, як самую каштоўную рэч. Нав., ТЮ, 6. Параўн. шчопадь. Ш ЧАЦГНІЦЦА незак. Тапырыцца, як шчацінне. Вакол шчацініўся густы хвойнік. Сач., БРВ, 308. ШЧО'ПАЦЬ ж. Тое, што ш ч а поць. ён нарэшце знайшоў невялікі вузельчык i высыпаў на стол шчопаць солі. Дан., Ж, 6. ШЧУ'РАЧКА (щурачка) ж. памянш. трэшчына, след ад чаго-н. Загиб, як кажуць, прапаў и щурачки не нашли. Серж., СРБП, 51; Лучыцы Маз. Ш ЧЫГУ'ЛІСТЫ прым. Франтаваты, фарсісты. У іх была бяда, а ён, як ні ў чым не бывала, усё такі ж чысценькі i шчыгулісты, павольна каціў па бруку на сваім матацыкле. Рак., СЛС, 56. Параўн. ш ч ы г у л ь н ы ў 1 знач. ШЧЫГУ'ЛЬНА (щегулно) (прысл. Фарсіста, франтавата. Красных девушак любити — щегулно ходити. Рам., БС, I—II, 125; Перарост Том. ШЧЫГУ ЛЬНАСЦЬ ж. толькі адз. Акуратнасць, франтаватасць. Hi
Дадатковыя словы
кадаўбцы, разбойнйцкій, уфянка, шугануць, шумархаць, шурянка, шуснуць, шчурачка, шчыгульна
13 👁