дыбаў бязногі Амелька. Краўч., НХП, 15. ШКАТУ'ЛА ж. Шкатулка. Эр., ОБП, 213; Брагін. ШКО'ДАЧКА (шкодочка) ж. ласк. шкода. Не делайте шкодочки никому. Рам., БС, I—II, 247; Перарост Гом. Ш КРЫ ТАЛ І толькі, мн. Боты зношаныя. Просив батьковы шкрыгали, Просив, да не дали. Радч., ГНП, 24; Гом. ШКРЭ'БАЦЬ незак. 1. Шаркадь, шоргаць. На ганку нехта шкрэбае падошвамі: мусіць, выцірае ногі. Палт., KA, 90. 2. Скрэбці, шкрабаць. Людка бярэ відэлец i старанна шкрэбае na талерцы. Палт., КС, 27. ШКУРАПЕ'Я (шкуропея) ж. Змяя вылінялая. Под тым дубом липовый куст, у том кусти ляжить змяя шкуропея. Рам., БС, V, 19; Стаўбун Раг. ШКУР АТ м. Акравак скуры. Выпетраў чорт, бы шкурат. Серж., СРБП, 67; Лучыцы Маз. Параўн. ш к у р а ц і н а. :круціцца, як шкурат — мітусіцца, быць у клопаце. Тут са сваім няўпраўка. I без таго, як шкурат, круцішся. Мел., V, 209. ШКУРАТО'К м. Памянш. да ш к у рат. Алёнка пошла, да плакала, плакала ли Иваньки, да пошла, найшла на сметнищи шкураток, да ў борщ укинула, да зварила. Рам., БС, III, 265; Перарост Гом. Ш КУРА'ЦШ А (шкуратина) ж. Тое, што шк у р а т. Пошов шукать меньшій брат мороза, и шкуратину узяв с собой. Рам., БС, III, 406; Яроміна Гом. Ш ЛАКАТАЦЬ незак. Казытаць. Хлопчык, выкручваючыся, весела завішчэў: «Ой, пусці, не шлакачы!» Мел., II, 212. Ш ЛАКОТКА ж. толькі адз. Казытанне. От любіць вішчаць. Шлакоткі страх як баіцца. Мел., V, 32. ШЛЁГАЦЬ незак. Апускаць касу няправільна, бы дугу i да т. п. / вось ужо як не з-за вуха разганяў касу — пацягнуць не хапала сілы,— шлёгаў ёю па атаве, але каса адскоквала ад травы, не хацела яе браць. Кап., СЖЛ, 35. ШЛЁПАНЦЫ:даць шлёланцау — даць плескача. Як ты не падхалімнічай, як ні дзьмухай на яго, ні сюсюкай, а дзіця ўсё ад но цягнецца да мяне, хоць я часам i шлёпанцаў даю. Шам., И, 386. ШЛУ'ННЕ н. толькі адз. Тое, што с я р о д а к. Век не думаў, што ты так адплощш за тое, што я валок цябе на сваёй спіне, калі крываўка шлунне тваё выварочвала ў Дудараўскім лесе. Сач., ЧН, 215. ШЛЭ'МАЦЬ незак. Шлёпаць, шлэпаць. Па мяне прыйшоў бацька, я паволі шлэмаю бахіламі праз увесь клас у кут. Сач., ЧН, 154. Апіраючыся на сухі арэшкавы кій, стомлена, нібыта навобмацак, шлэмала вялікімі — не па назе — галёшамі да стала. Сач., Д, 31. ШЛЮБАВА'ЦЬ (шлюбиваци) :шлюб шлюбаваць — святкавадь уступ ленне ў шлюб. Шлюбу шлюбиваци, Двое дзеток венчаци. Шэйн, III, 400; Дзякавічы Мдз. ШЛЮБО'НЬКА ж. Абрад. ласк. Ручнічок вясельны. Я з Марусяю на шлюбоньцы стану. Б, 167; Вярэжцы Жытк. ШЛЯК м. Уст. Бабка (10 снапоў). Завязалі его ў ворку, завелі до рэкі, дай палажылі пры дарозе ў шляку. БКЭ, № 12; Камаровічы Маз. ШЛЯХТУНЕ'Ц м. Уст. Пагард. Шляхтун. Жыве шляхтунец у двары, адукуецца разам з панскімі дзецьмі. Серж., КАБП, 32; Лучыны Маз. ШЛЯХТУНО'ВЫ прым. Шляхецкі. Пашкадавала шляхтуновага хлапчука да й уз яла яго карміць. Серж., КАБП, 92; Лучыны Маз. ШМАРАВА'ЦЬ незак. Шнарыць (у пошуках чаго-н.). Яна ўжо шмару е па яго грыбовішчах — ві
Дадатковыя словы
а.:круціцца, курацш, шкатула, шкодачка, шкрэбаць, шкурапея, шлэмаць, шлюбиваци):шлюб, шлюбонька, шляхтуновы, шмараваць
9 👁