дарог, мастоў. Эр., ОБП, 204; Брагін. Ш АРОН м. толькі адз. Шарпак. Яна ішла па шаране, прикрытым мяккім снегам, які нацерусіла дні два назад. Шам., II, 346. ШАРХО'ТКІ прым. Калючы. Раніцай шархоткая шэрань сыпалася з нізкага неба. Дан., Ж, 11. ША'СНУЦЬ зак. Хутка схадзіць, збегаць куды-н. i вярнуцца назад. Пикуль мы бункеры запоўнім, шасні ў лес na малінц. Шам., ВТБ, 15. ШАСТА'К (шестак, шестак) м. Уст. Манета, тры капейкі Шесть дён молотила, Шестак заробила.— Сама сабе дивовала. Што так мало заробляла. Рам., БС, VII, 39; Гом. Озьми с гривяньку — поцаловать куму, да шестака бабе на кашу. Шэйн, III, 384; Ельск. Продав сестрицу за талер. А русую косоньку за шостак. Шэйн, III, 435; Дзякавічы Маз. Ш АСТАЦЬ незак. 1. Шамацець ад рухаў туды-сюды. За акном церус'щь снег, шастае цёмным голлем старая яблыня. Нав., СТ, 4. Калашыны штаноў прыліплі да кален i гунна шастаюць. Сач., БРВ, 34. Параўн. ш а с ц е ц ь. 2. Хадзіць куды-н. не адзін раз. Выкручваецца Шастапаліха, гадуе дзяцей бабскай галавой. Штодня шастае па вёсках. Нав., СТ, 271. ШАСТО'УКА ж. Жэрдка. Добра былі відаць хаты да краю с яла i нават дзве шастоўкі, што цягнуліся збоку вуліцы. Мел., II, 169. ША'СЦЕЦЬ незак. Шамацець. Шасціць пад нагамі апалае лісце. Нав., ВС, 263. Белая сарочка прыемна шасцела пры кожным руху. Нав., В, 40. ШАТРАХТЫ прым. Галінасты. / прауда, каля фантана, пад шатрастай таполяй, стаіць Жорыкаў бацька. Дан., ЗА, 228. ШВАРГАНУ'ЦЬ зак. Шмаргануць. У бацькавых руках раптам апынуўся цвік, ён ім шваргануў пару раз у шчыліне замка, i дзверы расчыніліся. Нав., ТСЗ, 22. ШВА'РКА ж. Безрукаўка доўгая, як кафтан. Радч., ГНП, 2; Гом. ШВО'РАЧКА ж. Памянш. да ш в о р к а. «Застаецца лавіць на шворачку»,— правёўшы вачыма цягнік, зазначыў Познышаў. Краўч., НХП, 261. Ш ВОРКА ж. Вяроўка. Без яго даўно б быу на шворцы. Нав., ВС, 302. 3 аўтаматамі перад сабою, з аўчаркамі-ваўкадавамі на шворках. Сач., П, 15. ШВЬГДАК прым. Паваротлівы, борзды, спрытны. «Ну, иди ты, кабан!» — «Не, я ня швыдакI» КЖЧК, 93; Гом. Ш ВЭ'НДАЦЦА зак. Пагард. Блукаць, бадзяцца. / ў цябе змарнее яшчэ адзін дзет, будзеш швэндацца без патрэбы i карысці. Шам., VI, 121. ШВЭ'РКАЦЬ незак. Пагард. Балбатаць абы-што. Слухаць няма чаго: швэркае, швэркае. Кап., СЖІЛ, 25. ШКАДАВАТА прысл. Шкада крыху. «А дзяцей?» — на момант заду маўся Анісім, відаць, яму іх шкадавата было. Саб., I, 277. ШКАДО'БА ж. толькі адз. Літасць, шкадаванне. / такі жаль, такая шкадоба агарнулі мяне — проста сказаць не магу. Сач., ТСЗ, 46. / Язэп, мусіць, не так кахаючы, як ад шкадобы, да кабеты хінуцца пачаў. Сач., БРВ, 133. ШКАМО'ЦЦЕ н. Зборн. Шматкі. / вось трэба ж — прымроілася сёння, быццам жывога ўбачыў Мікіту, як ён узрываў страху на хляве, як кідаў уніз шкамоцце саломы. Дан., Ж, 153. ШКАМУ'Т м. Шматок. Мундзір вісіць шкамутамі — відаць, доўга бадзяўся салдат па лесе. Нав., СТ, 265. Няпэўнага колеру шпалеры вісяць шкамцтамі. Нав., СД, 238. Ш КАНД Ы БАЦ Ь незак. Кульгаць, чыкільгаць. Шкандыбаеш вечарком з канюшні — гул вакол вёскі. Рак., СЛС, 20. Адстаўшы крокаў на дваццаць, услед шкандыбаў збавіцель. Нав., BC, 42. 3 другога боку na вуліцы шкан
Дадатковыя словы
пйкуль, церусщь, шархоткі, шаснуць, шастак, шастоука, шасцець, шваргануць, шварка, шворачка, швэркаць
2 👁