страхата. Дак во страхоты там було. Рам., БС, IV, 10; Гом. СТРАХО'ТНЬІ прым. Страшэнны, ад якога бярэ страх. Якая кароткая ростань ноччу ў Мінску, у страхотным бляску пажараў! Мел., I, 134. СТРАЦЕ'НЕ н. Страта. Да той ацец, по страценю жонкі i сыноў з ее сестрыцу, daŭ жывуць. БКЭ, № 38; Ужынеы Рэч. СТРА'ЦІЦЬ зак. 1. Toe, што спат p а ш ы ц ь. А як жа мне не скучать: у твое мачихи сяньни большая бяседа; хоча яна тябе стратить. Рам., БС, III, 143; Гом. Параўн. с т р а б і ц ь, у б э й д а р ы ц ь. 2. перан. Застацца без каго-н. (калі памірае хто-н.). А там жана мужа стратила, А стративши, у нову горницу внесла. Дэмб., ООМГ, I, 586; Гом. СТРОІЦЦА незак. Збірацца, намервацца. Ён строіўся ўжо ўзяць мяне на плечы. Саб., ЗПД, 115. СТРО'МЫ прым. Стромкі, прамы i высокі. Сасна, пад якой Шура з Багдановічам выбралі месца, стромая. Нав., СТ, 132. СТРУТВІНА ж. Бат. Ягада накшталт марошкі. Я мог лакомиться остатками черники, красной и черной смородины, брусникой, стругвиной. Эр., ОБП, 107; Брагін. СТРУМЕ'НЦІНА ж. Інструмент. Чалавек, мусіць, прыкідваў, куды б яшчэ пайсці, дзе б яшчэ пашукаць тию немидрашчию стрименціну. Саб., ЗПД, 35. СТРУХНУ'ЦЦА зак. Страсянуцца. А ето вот якш барашка: барашка, стухнись! Ен струхнувсь — аж як посыпятца чарвонцы. Рам., БС, III, 279; Гом. СТРЭЦЬ (стредь) зак. Сустрэць. Да ци лебедзя стрели, Ци на море белилися, Што к нам спознилися? Шэйн, III, 407; Дзякавічы Маз. СТРЭ'ЧА (стреча) ж. Сустрэча. От дзеля того, штоб ни было лихой стречи [чтобы что не приключилось от дурного глаза]. Шэйн, III, 385. Ельск Маз. СТУГНЕЦЬ незак. Біць (капытамі). Гэта — стугніць у сотні ног, з храпам i пруськаннем, конскі табун. Рак., СЛС, 112. // Адзывацда гукам ад біцця, удару капытам. А восенню дол стугнеў, быццам бубен, ад капытоў троек — спраўлялі вяселлі. Дан., НД, 130. СТУЗ м. Бярвенні, сашчэпленыя, змацаваныя чым-н. Бярвенні стузамі ляжаць, сваей чаргі яны чакаюць. Дуд., С, 63. СТУКАЦЕ'ЦЬ незак. Стукатаць, стукаць (працаваць са стукам). Гулі працавіта машыны, дробна стукацелі фурманкі. Мел., II, 130. с т у к у н я ць незак. Стукаць (у дзверы, вакно, шыбу i да т. п.). А женчина пытаецца з хаты: «Хто там стукав?» Господар скаже: «Сам Бог стукуняе!» Шэйн, I, 46; Кочышчы Маз. СТУ'ЛАК м. Стул. Ён быў столяр добры: дзелаў розныя стулкі, сталы дарагія. ЧК, II, 441; Азяраны Раг. СТУПАКГ толькі мн. Абутак без халяў. Намацвае пад лавай ступакі, саджае ў іх ногі, апранае кажух. Сач., Д, 24. с т у с м. Кдпа, стос. Рукі яе шпарка перагортвалі гісторыі хвароб, складзеныя ў акуратны стус. Мел., I, 86. СТЫГНУЦЬ незак. Стыць. Наталля паправіла хустачку на дачушцы тваёй, каб, значыцца, не стыгла. Мел., II, 402. СТЫДА'ЦЦА незак. Саромецца. «Чаго гэта мне іх стыдацца?» — сказала ціха, але без шкадавання. Сач., Д, 402. СТЫКА'ЦЦА:дома не стыкацца — дома не затрымлівацца, мала бываць. Мужчыны дома не стыкался — наймаліся рубіць хаты, ляпіць печы, капаць калодзежы, гарадзщь платы. Сач., П, 20. СТЫРНЯ' ж. толькі адз. Іржышча. Шамацела стырня пад нагамі. Луде., НБД, 136. СТЫ'ТУР м. Сварка. Радч., ГНП, 10; Гом. СУБО'Р м. Палац. Видзиш ты мой