СПАДА'Р м. Гаспадар. Ba ўсіх у нас адзін цяпер плацельшчык, адзін спадар. Пал., КЗС, 38. Параўн. х а д ж a i н, х а ж а і н. СПАДЗЕ'УКА ж. Спадзяванне. Спадзевак на якую палёгку ні ў кога не было. Саб., I, 190. Параўн. с п а д з я в а н а к, спад з я в а н к а СПАДЗЯВА'НАК м. Toe, што спад з e ў к а. I яна б тады мела хоць маленькае маральнае права на спадзяванак. Саб., БАС, 114. Параўн. с п а д з я в а н к а. СПАДЗЯВА'НКА ж. Тое, што с п а д з е ў к а. Але, як той казаў, чалавек спадзяецца, а спадзяванка ад яго ўцякае. Саб., БАС, 147. Параўн. с п а д з я в а н а к. СПАЗНА'ЦЬ (спознаць) зак. Тое, што с а з н а ц ь. Есть у его ясный дом, Выпустив 700 соколов; Угадай жа, спознай, Который твой. Дэмб., ООМГ, I, 530; Том. СПАЙМА'ЦЬ (споймати) зак. Злавіць. И быв у их кот, старый, што ня ўздолея и мыш споймати. Рам., БС, III, 34; Том. СПАЙША'ЦЬ (спойшаць) незак. Пайсці. Спойшала ана ў гору. БКЭ, № 1; Маз. СПАКІДА'ЦЬ (спокидаць) незак. да с п а к і н у ц ь. Што один у мене дружок разлюбезный — да й той спокидае. Рам., БС, I—II, 80; Том. СПАКІ'НУЦЬ (спокинудь) зак. Пакінуць. Жаль, жаль мне тебе — спокинеш ты мене. Рам., БС, I—II, 2; Беліца. СПАКУ'ЧАНЫ дзеепрым. Змучаны, змардаваны, хто спакутаўся. Стаялі спакучаныя людзі ў выдзеўбаных драўляньіх ступаках, з галодным бляскам у вачах. Дан., ЗА, 30. СПАЛЯВА'ЦЬ (сполёваць) зак. Упаляваць. Якій ето жэрэбец! Гэто мой заяц, што я сам сполёваў. БКЭ, № 8; Камаровічы Маз. СПАНТАЛЫ'ЖАНЫ дзеепрым. Збіты з панталыку. А я быў сапраўды спанталыжаны незвычайнасцю абставін, нейкай ціхай нахабнасцю дзяўчат. Саб., II, 140. СПАНТАЛЫ'ЧЫЦЬ зак. Збіць з панталыку. Там Шла барацьба ціхая, зацятая, там трэба было хітраваць, каб ашукаць, спанталычыць ворага. Саб., I, 243. СПАРАДЗГЦЬ (спородиць) зак. Нарадзіць. Спородила мене мати рано у сыбботу, Да дала мине горку долю на мою сухоту. Радч., ГНП, 226; Том. Параўн. с п р а з в е с ц і. СПАСАБНЕ'Й прысл. Зручней. От так, хлопча, спасабней будзе. Саб., II, 56. СПАСЦЯРО'ЖЛІВА прысл. 3 асцярогай. Антон спасцярожліва пакасіўся на буравога майстра. Дан., ЗА, 201. «Ен паправщца?» — трывожна шапнуў Сяргей, спасцярожліва зірнуўшы на Аню. Мел., I, 171. СПАСЦЯРО'ЖЛІВАСЦБ ж. толькі адз. Асцярога, апаска. I ў Яўхіма якая любоў, калі ў той любові не столькі дабраты, колькі крыўды i спасцярожлівасці. Мел., VI, 45. СПА'ТАЧКІ (спаточки). Спаць. Не умывшись, не чесавшись да и в поле пошла. Не доходячи до постати, спаточки легла. Радч., ГНП, 57; Гом. СПАТО'ЛІЦЦА зак. Прагнаць смагу. Спатоўліўшыся, конь ускінуў галаву i фыркнуў. Мел., II, 256. СПАТО'ЛЬВАЦЦА незак. Здавольвацца, суцішыцца. Б'ючы, ён не толькі не спатольваўся, а шалеў яшчэ больш. Мел., VI, 270. СПА'ТРАШЫЦЬ (спатрошиць) зак. Загубіць. Вот и хотела яна брата спатрошиць. Рам., III, 64; Балотня Раг. Параўн. страбі ць, с т р а ц і ць у 1 знач., у б э й д а р ы ц ь. СПАТУХА'ЦЬ (спотухаць) незак. Тушыць. Было у месячки три братцы: один зоры спотухая. Рам., БС, V, 16; Вылеў Гом. СПАХАПГЦЦА зак. Схамянуцца. А потым спахапілася i прапанавала: «Праходзьце ў хату, праходзьце». Саб., I