ражыве як-небудзь i гэтага — скакунка Селіверстава. Дан., НД, 47. СКАМНГЦА ж. Лаўка, услон, тапчан. У той святліцы скамніца, А на скамніцы скацерка. ЛБВ, 403; Малая Слабодка Маз. СКАПЫ 'ЦІЦЦА зак. Перан. Ап'янець так, што ісці i спатыкацца. Хіба я зломак які — ад аднае шклянкі скапыціцца. Саб., I, 138. СКАРЭ'СЕНЬКА (скоресенько) прысл., ласк, скора (хутка). Бяжыць яна скарэсенька, Просіць бога шчырэсенька. РП, 152. Бежиць яна скоресенько, Просиць Бога щиресенько. Шэйн, III, 388; Ельск Маз. СКАСАВУ'РЫЦЦА зак. Паглядзець скоса, скасіцца. 1 хоць конь скасавурыўся на такога нязвыклага конніка i рвануўся, каб не даць яму сесці, Піліпок ca спрытам вавёркі апынуўся ў сядле. Шам., I, 55. СКАЧАНЕ'ЦЬ зак. Адубець, скарчанець. Але, можа, яна мяне paтавала, без яе я напэўна скачанеў бы ў першую ж ноч. Шам., ВТБ, 98. сквіл м. толькі адз. Скогат. Узняцся тут страшэнны сквіл. Дуб., I, 403. СКЕ'ПКА ж. Трэска. То ана ўхопіць яку скепку, ды мышку бье. БКЭ, № 13; Камаровічы Маз. СКІДА'ЦЦА незак. да с к i н у цц a. Ах, міла мая, не ўважай на гэто, што я так скідаюсе. БКЭ, № 19; Камаровічы Маз. СКГНУЦЦА зак. Ператварыцца (y што), пераварочвацца (y каго). Пойдем, сестра, у темный лес, да скинемся травою, Што братынька с сестрою! Дэмб., ООМГ, I, 538; Том. Яны як прыляцяць, адвяжуць крылля, скінуцца дзявіцамі i стануць купацца. ЧК, I, 252; Мяркулавічы Раг. А он, як гэтые купцы паехалі, скінуўсе галубцом i палецеў за імі. БКЭ, № 38; Ужынец Рэч. СК1ПЕЦБ зак. Перан. Памерці, загінуць ад нажавой раны, вакол якой кроў спяклася. Разбойник кричить: «Не кажи, а то скипиш на ножи». Рам., БС, I—II, 28; Яроміна Том. СКЛАД м. Выдумка. Дак я кажу, што песні правда, а сказки склады, а ён говора, што сказки правда, а песни склады. Рам., БС, IV, 115; Доўск Раг. СКЛГЗЕНЬ м. Перан. пагард. Слізняк (пра чалавека бязвольнага, нікчэмнага). «Склізні!» — пагардліва скрывіўся Хрол. Мел., VI, 133. СКЛІЗОТА ж. толькі адз. Макрата, калі ўсё пакрываецца сліззю. I гніла ў склізоце бульба, захлыналіся аўсы. Дуд., C, 77. СКМЕ'ЦІЦЬ зак. 1. Заўважыць, убачыць, прыкмецідь. Яна адразу скмеціла на Алесевым ілбе гузяку i закрычала. Саб., II, 43. 2. Скеміць. «Я не маю чаго расказваць»,— скмеціў Рыгор, куды хіліць следчы. Саб., I, 214. СКНА'РЫ прым. Скнарлівы, скнарны, скупы. Няхай i кажуць на вёсцы, што яна i скнарая, i сварлівая. Лупе., ВТ, 89. СКО'КАЦЬ незак. Скакадь, танцаваць. Я ж маладзенька, Плешчу, скочу, Толькі свае грушкі Хочу. ДФ, 451; Тонеж Лельч. СКРУХЛГВЫ прым. Тужлівы, журботны, поўны скрухі. Недзе з таго, другога канца, таксама чуліся такія ж скрухлівыя ўздыхі гармоніка. Сач., Д, 425. СКРУ'ЧАЦЬ незак. Адкручваць (круцячы адломваць). Hy, Міша, дык скручай вярхушкі. КЖЧК, 163; Азяраны Раг. с к р у ш ь г ць зак. Засмуціць, замаркоціць. Здраствуй, здраствуй, да мой зяцюхна. Ты ссушыў, скрушыў маю дзяціну. ВП, 237; Гом. СКРЫТАЛЬ м. Скрыль. Адкалупнуўшы відэльцам ca дна чыгунка i паклаўшы на талерку свой ласунак — добра падсмажаныя, пратлушчаныя бульбяныя скрыгалі, Іван сказаў: «Яшку Качанка пракацілі на вараных». Шам., ВТБ, 237. СКРЫГІТА'ЦЬ незак. Пішчаць