ласоў над ілбом, тыя ж вусікі, тыя ж калючыя злосныя вочы. Сярк., MCTB, 57. ПАСВЕ'Т (посвет) м. Прылада рыбалоўная. Эр., ОБП, III; Брапн. ПАСІДЗЕ'НКІ (посиденки) мн. Вячоркі (зімой). От яны пойдуць на супрадки, на посиденки, дак дедова дочка праде да праде, а бабина скача да пляша. Рам., БС, III, 367; Гом. ПАСКАI ж. Куліч велікодны. Дэмб., ООМГ, I, 512. ПАСКАII ж. Паласа. На галаве высокая, з аўчыны кучомка, з шырокай чырвонай паскай, з-пад расхрыстанага скуранога паліто відаць камандзірская гімнасцёрка. Нав., CT, 85. ПАСКАРАБАЦЦА (поскарабатца) зак. Паскрэбціся. Приди под вокошко: не стучи, не гручи — поскарабайся. Рам., БС, I—II, 236; Перарост Гом. ПАСКУБЦІСЯ зак. Перан. Пацягаць адзін аднаго за чуб. Алена i Насця паскубліся з-за жняяркі сягоння. Мел., I, 242. ПАСЛЕ'ДКІ мн. Рэшткі, астаткі (пра памёт птушыны). Як ты не кажы, І малака больш у хату, i, галоўнае, жыв'ёла настаіць гною, каб поле не верабЧнымі паследкамі ўгнойваць, а сапраўдным гноем. Саб., ЗПД, 18. ПАСЛЯДО'ВЕЦ м. Паслядоўнік. За імі пройдуць паслядоўцы. Дуб., I, 330. ПАСЛЕ'ДСТВА (последство) н. Нагляд. И пан спугався; сказуя яму: а що ты гуляеш, а стадо твоё бяз последства! Рам., БС, IV, ПО; Васільеўка Гом. ПАСМЕ'ШНЫ (посмешны) прым. Кплівы (калі насміхаюцца). Цур табе молоденяц от трыдевять дятинцав, от мужицких и от жаноцких... от посмешных. Рам., БС, V, 10; Дзікалаўка Гом. ПАСПАСІ'БКАВАЦЬ (поспасибковать) зак. Падзякаваць. Дед поспасибковав и пошов домов. Рам., БС, III, 276; Гом. Узяў ён гэты вешчы, паспасібкаваў i пайшоў у пуць-дарогу. ЧК, I, 254; Мяркулавічы Раг. ПАСПГНІНГАВАЦБ зак. Парыбачыць са спінінгам. Аляксею нікуды не хацелася адыходзіць, але хлапчукі пацягнулі яго «паспінінгаваць» i павучыць ix — «табе ж шанцуе». Шам., II, 125. ПАСШРА'ЦЦА (поспиратца) зак. Спрачацца (калі кожны адстой'вае свой погляд). Ой пили яны поспивалися, АИлля з Пятром поспиралися. Шэйн, I, 78; Гарволя Рэч. ПАСПЯШНЕ'Й (поспяшней) прысл. Хутчэй (спяшаючыся). Мачиха звялела мне на другую ночь зделать трупу и ўмотать яе трома варовками, и так щитно, каб ня можно иголки подсадить, и везть як ни можно поспяшней хувать. Рам., БС, IV, 117; Доўск Раг. ПАССУВА'ЦЬ (поссуваць) зак. Зняць (персцень). Тым часам ана взяла поссувала тые персьні з пальца, дай у рот. БКЭ, № 7; Камаровічы Маз. ПАСТАРУНКО'ВЕЦ м. Паліцэйскі ў Заходняй Беларусі (да 1939 г.). Пастарункоўцы былі вёрткія, у момант прымчалі копна, а сам начальнік — на старой машыне, якая вельмІ чхала бензінавым перагарам. Саб., I, 196. ПАСТАРУНКО'ВЫ прым. да п ас т а р у н к о в е ц. А малым, дык тым нібы не ў галаве было, што крычыць пастарунковы начальнік. Саб., I, 196. ПАСТА'УНЫ прым. Млынавы. На месцы яго, як падняцца на гару, толькі i відаць цяпер пара tiaciвелых, нізка ўкапаных штандарын ды яшчэ стары шчаобаты пастауны камень. Рак., БВ, 165. ПАСТА'ЦЬ (постать) зак. 1. Спыніцца. Едзе купец, постаў он, пытав: «К уды ідзеце?» БКЭ, № 17; Камаровічы Маз. 2. Стаць у пэўным месцы, захоўваючы \вызначаны парадак. Пашлі яны до шлюбу, посталі на шлюб, стаў веньчыкі ксёндз класьці — аж не па