ПАЗАУСёДНАМУ прысл. Як заўсёды. / толькі пазаўсёднаму ў цішы садоў глуха покалі ў грады пераспелыя антонаўкі ды рвалі на сабе сарочкі тугія, галавастыя качаны. Сач., БРВ, 283. ПАЗАХЛЕ'УЮ прысл. За хлявамі. Разоў колькі, тулячыся пазахлеўю, хадзіў na грачанку i ён. Сач., Д, 8. ПАЗДАРАУЛЯЦЦА (поздороўляцца) зак. Павітацца. Аны прышлі, поздороўлялісе, он іх почастоваў — дай поехалі ў тое царство, дзе ацец царствоваў. БКД № 38; Ужынец Рэч. Параўн. п aз д р а с т а в а ц ц а. ПАЗДРА'СТАВАЦЦА (поздрастоватца) зак. Toe, што па з да р а ў л я ц ц а. ён увышов у горницу, поздрастовався и сев nupoваць. Рам., БС, III, 182; Гарадзец Раг. ПАЗДРО'ЧЫЦЦА зак. Здурэць, нарабіць глупстваў, занаравіцца. A другі, думаеце, разумнейшы? Вучыўся ў тэхнікуме i ні з таго ні з сяго паздрочыўся — кінуў. Кап., A, 18. ПАЗІРА'ЛКІ мн. Пагард. Вочы. Так i вывешваюць на продаж свае пазіралкі. Лупе., НБЛ, 130. ПАЗМІРА'ЦЬ зак. Павыміраць. Колісь не было света, толькі была патопа, што ўсе позміралі. БКЭ, № 4; Камаровічы Маз. ПАЗНЕ'СЕНЬКА прысл. памянш. позна. Oŭ, кладуць мяне пазнесенька, a будзяць ранесенька. ВП, 377; Тонеж Лельч. ПАЗЫ'КА (позыка) :y пазыкі — пазычаць. На другій день приходя су сед бытцам у позыки. Рам., БС, IV, 27; Перарост Гом. ПАЗЫРЧЭ'ЦЬ зак. Стаць зыркім (асляпляльна-яркім). Сонца адышло ад зямлі, пазырчэла, i настылая за ноч зямля дыхнула ў твар цёплым духам. Кап., СЖЛ, 35. ПАЗЫ'У (позыв) м. Патрабаванне к судовай справе, просьба, скарга. Ув один суд пришли и показали, об чом позыв у их ё. Рам., БС, IV, 105; Маркавічы Гом. ПАКАЛДЫБА'ЦЬ зак. Пайсці кульгаючы. Я сёння баяўся, каб лейцы не пахадзілі па мне, таму пільна цікаваў з-за плота, куды пакалдыбае на сваёй дзеравяшцы дзядзька Пракоп. Саб., II, 6. ПАКАЛЯ'ДЗЕЦЬ (поколядзець) зак. Пасвяткаваць калядны вечар. Я в цябе, дзядзюхно, поколядзею светы вечар! Шэйн, I, 83; Колькі Рэч. ПАКАЛЯКАЦЬ зак. Пагаварыць як прыяцелі, пабалтаць. Прышоў Каваль, пакалякаў з маладзицаю да й падкациуса к ёй. Серж., СРБП; Лучыцы Маз. ПАКАНА'ЦЬ (поконать) зак. Разараць, даводзіць да галечы. Приходзя к дураку, дурак и гувора: «Благодару табе, оцец, што ты мяне не покопав!». Рам., БС, III, 228; Нісімкавічы Раг. ПАКАУТА'ЦЬ зак. Паглытаць (праглынуць усё або многа). Ну, мае дочкі, калі не перавядзеце, дык я даганю i цалкам іх пакаўтаю. ЧК, I, 70; Рудня Чач. ПАКРНУЦЬ:пакінуць на бумлазара — без нічога. Як ніколі, хацелася вылаяць брыгадзіра, панурага i ваўкаватага Пракопа Смарчка, што той не разлічыў з кармамі i пакінуў на бумлазара ўвесь статак. Сач., БРВ, 80. ПАКЛЫ мн. Дзясны. Будя мать прачистая замыкать зубы, губы, иклы, паклы, язык слабкій. Рам., БС, V, 45; Ухаў Раг. ПАКЛЯВА'НЫ дзеепрым. Перан. Васпаваты. Нядобрая ўсмешка ўсё не сыходзіла з плоскага, пакляванага Міканоравага твару. Мел., VI, 427. ПАКРУЦГЦЬ (покрутить) зак. Наняць (на сплаў лесу). На нашай, на вуліцы Не тынь воротили; Увсех наших хлопчиков На низ покрутили. Радч., ГНП, 33; Гом. ПАКРЫВА'ННЕ (покрыванье) н. Пакрывала на нябожчыку. Чего мати да у клеть пошла? На днище, у кублище по шовковое чепчище, Но белое завиванье, по