Народная лексіка (1977). А. А. Крывіцкі, Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 289  ▶ 
Так яно i вялося. Слова называла, слова смяшыла, слова выхоўвала. Змяняецца час. Змяняюцца людзі. Змяняюцца словы. Паміраюць людзі, але не паміраюць словы. Яны часам толькі засынаюць у нас саміх каб потым зноў вярнуцца. I калі праходзіш каля таго месца, дзе стаяла хата твайго дзяцінства, яны, як добрыя ластаўкі, апаноўваюць цябе i бяруць у пал он. I твае вусны міжволі шэпчуць: «Добрая была хата
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.
8 👁
 ◀  / 289  ▶