сьмерканьне, сьвіньняка, але насене, сьвіня. Паслядоўным з'яўляецца сакайне. Пачатковыя галосныя незалежна ад пазіцыі часта адпадаюць: учкур—чкур, урун— рун. Губныя перад i, e амал£ мяккія, але пасдя іх чуецца.больш шырокае э (в'эчка, ведчка). Характэрнымі з'яўляюдца дзеяслоўныя формы тыпу скосю, седю; несеть, сыгеть (2 ac. мн. л., заг. л.); полёз, потёг, побёг; хо']іть, cajlTb (але судіть, ладіть). Широка бытуе, як i на ўсёй Гомелыпчыне, слова тайка сяброўка'. Лексічным рэгіяналізмам у гаворцы в. Дзяржынск з'яўляецца слова бульба бульба', бо ў навакольных вёсках пануе назва картоплі, нават куртопля (в. Карма каля в. Букча, у мове былой шляхты). Адзначаюцца i паўднёцыя занальныя асаблівасці тыпу шо, шчо, нешчо, ні зашчо, хорошчі, дужчі. АГЕ' часц. Так. Аге, жіроўна корова усе есьть. БОЙНІЦА ж. Палка з кружочкам або крыжыкам у бойцы, якой б'юць масла*. Дай, кумко, бойніцы, а то мое немаека. ВЕРЭГЦЫ мн. Вароты ў выглядзе незамацаваных жэрдак- ці дошак, якія закладаюцца паміж дзвюма парамі перавітых дротам ці дубцамі калоў. Верэйіцы — бабскіе ворота. BITKHA ж. Дубец для перавівання калоў прасла. Вітіною перэмитана жэртка ў прасьлі ВІТЬ ж. зб. Лазовыя, бярозавыя дубцы для перавівання калоў у шлоце. Дубцэ нарубаў на віть перэматэть колки . ' ВУ'ВЕКНУТЬ незак. Намякнуць, балбатнуць. Byвекнуў da ŭ не сказаў, оно напомніў, а вона скрозъ говорить. ВУ'ЛЩА ж. Складка ў доўгай світцы ззаду; веер. Світка доўгая з вуліцэю, без заборкаў, але з шырокану складкою от пояса до подолка. ВЫ'ЗДРЭТЬ зак. Вымакнуць, выцягнуць. Вумочэное полено, з рэкь вуцеглі, воно ўжэ выздрэУю, поганэ, нема там здороўя. ВЫ'ЙМА ж. Паглыбленне ў ступе для зерня. Выйму ў ступі вупальвалі. ГАЙДА'Ч м. Паганяты, які суправаджае жывёлу. Гайдач погнаў i погнаў скрозъ товар у раён. ГАМАСЛСУ н. Куча; гамузам. Гамасло грошэй, шчо куры не клюють i собакі не ліжуть