БЕРЛАГГ мн. 1. Незасланая пасцель. Што гэто мне тут за берлагі ляжаць. 2. Вельмі дранная пасцель. Братко ты мой, просто ў берлагох сьпяць, каб ты только naглядзеў, аш страшно нек. БО'ЛЯ otc. Больна (ласкальна, у дзіцяці). Пакажы, Ванько, болю сваю. Hi бойсе, я ні чапацьму. БУ'ЛБА ж. 1. Дажджавая бурбалка. Hy ŭ ашчэ будзе даваць дошч — паглядзі колько булбаў на лужах. 2. Мыльны пухір. Хваціць табе столько булбаў пускаць, узяўсе n хоць за ўрокі. БЭ'МБАЛЬ м. 1. Пухір пасля апёку. Ак палопалі ж бэмолі, дак як стало пячы, ну, думаю, i капцы мне. 2. Нос бульбінай. Загрэў na бэмолю з гарачкі, a цяперака чухай патыліцу. ВУЗЫ'Р м. Вузкі канец бервяна. От, браце, асілак: бярэ любую хвою за вузыр i кладзе на вое. ВАУЧА'К м., ВАУЧАКУ мн. 1. Не прыгодныя для ежы грыбы. Набраў некіх ваўчакоў — абы поўна каропка. 2. Ваўчкі. От бо халерныя ваўчакі: ак прычапіліся, дак ні вадою, ні прасам — ні ададраць. 3. Злыя людзі. З'ядуць цябе гэтые ваўчакі, только папусцісе. ВЯШНЯ'К м. Парася вясенняга прыплоду. Мусіць, мае вешнякі ні перазімуюць, натто ж яны німудрые. ГАВЭ'НДА ж. Гаворка, гутарка. Надаела мне ўжэ твая гавэнда, ідзі ты, чалавечэ, лепт сваею дарогай. ГАРО'ДЧЫЧАК м. 1. Расаднік. У нас перад гуліцай ува ўсіх гароччычкі. 2. Кветнік. На прадвешанні (прадвесні) саджу ў гароччычках расаду, a потым кветкі. ДРЭ'БЕЦ м. Недагледжаная рэч, прылада. Ат ні poвар (веласіпед), a дрэбец некі— добры гаспадар i ні naглядзеў бы на яго. Асталісе мне некіе дрэбцы (калёсы, драбіны), дак я i каня ні браў. ДУБЭ'ЛЬТЬІ мн. Акуляры. Ты для форсу дубэльты павесіў ці трэбо яны табе? ДУ'НДА ж. 1. Соска. Начорта табе гэта дунда► кінь ты яе, ты ш ужэ вялізазны (дарослы). 2. Гугнявая жанчына. Прыдзе, сядзе i дундзіць, дундзіць абы-што, ні paзабраць — от дунда дак дунда. ДЗЕЛЬ ж. 1. Выдзеленая частка. Цзе ш тізая дзель, можэ нідалеко, дак разам рабіцьмем (сена). 2. Дзяліцьба. От дзель дак дзель: траха адзін аднаго ні паабязвечвалі. 14. Зак
Дадатковыя словы
боля, бэмбаль, бэмблю, бэмблі, вяшняк, гародчычак, дубэльтьі, зядуць
3 👁