ŬIAM. 1. Г л. шавель 1. Ціхінька-ціхінька ідзець, 4іам-шам, а я гляджу, што зъ яе будзіць. 2. Пра пра' вальванне. Hi замеціў i шам у паныўку. Паплеціныгнілэя крэх, ён шам у пуню скрозь крышу. ШАРАХ (шырах). 1. Г л. чык. Ац сувоя шырах кусок ны анучы. 2. Пра хуткае вырашэнне. Шырах — я січас еду ны Дынбас, во гылыва. ШАРП. Пра шорганне. Гыльніком шарп пы штыках — апчысьціў. ШАРХ. Тое ж. Ходзіж жа, то там, то там шарх i шарх, зымажысься. ШАХ. 1. Г л. чык. Нажом шах уцэла. 2. Г л. шарах 3. Шах — кончина дзела, большы ён у лес ня пойдзіць. Сьпірва ціха сядзёў, а тады рызыйшоўся шах, шах, тоя туды, ета сюды, усё ў яго гатова. ШАХ-ШАРАХ (шах-шырах). Гл. шарах 2. Шах-шырах — січас рызваджуся. ШВЫР (швырь). Гл. кідунь. Швырь аць сябе пальто, ні хачу такога. ШЛЕП. 1. Пра шлёпанне. Шлёп, шлёп пы грязи Шлёп яго пы плячу. Хыдзьба ў пуўтыра года: шлёп, шлёп i сядзіць. 2. Пра падание. Шлёп зьверьху ў салому. ШЛОМ. Пра няўклюдную хадзьбу. Валінкі бальшушчыя, шлом, щлом. ШЛОП. Пра паданне, удар, хадзьбу. Сядзеў на прьпіку, шлоп аттуля на мост i пішчыць. Шлоп яго цавейцым. Шлоп, шлоп атопкымі пы хаці. ШЛЫК. Пра пранікненне ў дзірку, шчыліну. Пырысяткі шлык у дзірьку i пабеглі. Мышка шлык у норку— лави ШЛЫНД. Пра бадзянне. Туды шлынд, аттуля цягніцца, ходзіць як сьвет пыціряўшы. ПІЛЫП. Пра шлопанне. На боску ныцягнуў боты, яны бальшэя, шлып, шлып. ШЛЭП. Тое ж. Шлэп, шлэп у нейкіх атопкых. ШМОРГ (шморьг). Гл. сморг. Шморьг зы вярёўку, іна пыпщлам. ШМЫГ. Пра знікненне. Глядзь, ні спускай з вачэй пацьцёлка, січас шмыг i ў ярь. ШМЯК. Пра паданне. Шмяк як мяшок i ляжыць. ШПОК. Пра выстрал. Пріцэліўся, шпок — i міма. ШТУРХ (штурьх). Пра штурханне. Штурьх яго аць сябе, тэй пыляцеў як сноп