ХРУП. Г л. хроп. Цавейца тонінькыя, хруп i пыпылам. Пальцымі хруп, хруп. Хруп, хруп быранкі. ХРУСЬ. Гл. хроп. Пячэньня хрусь, хрусь, дужа.любіць. ХУК. Пра дзьмуханне. ~ Хук, хук на рукі, зыкалелі бізь вязёнык. ХУП. Тл. охі. Хуп іўстаў. Хуп i сядзіць. ХУX. Гл. хох. Хух, як яно цяжола зь вілкымі. ХЫР. Пра храп. Хыр-хыр сьпіць, зы пыўвярсты чутна. ХЭП. Пра імгненны рух. Відзіць, што мы блізка, хэп i кытануў ціряс поля. ХЭРК. Гл. харк. Хэрк айдзе пупала, якей нікуратный. ЦАП. Гл. хап. Думыу, уцякець, а яго ззаду цап — дзяржым. ЦАП-ЛАП. Г л. лап. Цап-лап зы кашолку, а тама пуста, ідзе вузялочык — ні знаю. ЦАП-ЦАРАП (цап-цыран). Гл. хап. Цап-цырап за хобыт, ідзі-ка сюда. ЦАРАП.(цырап). Пра царапание. Кошка цырап кыкцямі пу руке. Цырап яго к сабе. ЦАРЫП (царіп). Гл. хап. Царьп зы яго: нікуды ні ўцякеш. v ЦЕП. Пра ляпанне, лясканне. Сідзяць ны палку, рузмундыкывыюць, венікымі цеп, цёпv Цёп гліныю ў шчэрбіну. * ЦІР (цірь). Пра аднаразовае трэнне. Адну сьпічку цірь, другую, а ні гыряцъ: ацсырелі. ЦІРУНЬ (цірюнь). Тое ж. Сьпічку 'цірюнь — тэй стаіць за кроснымі. ЦІСЬ. Пра націсканне. Бульбіну цісь — іна трёсь: мёрзлыя. ЦІСЬК. Toe ж. Hi знаў, што там бутылка, торбычку ціськ — мылако пыцякло. ЦІУ. Пра ціўканне. Нейкыя птушычка на верьбі ціўціў, так жалысна ціўкыіць. ЦІУК. Пра аднаразовае ціўканне. Лыстывіняты ўжо бальшэя,. літаюць, a есьць просюць—ціўк, ціўк. ЦМАК. Пра пацалунак, выражэнне асалоды. Цмак яго ў шчаку. Кілбасу зьеў i цмак, цмак, аж абльзыіцца. ЦМОК. Пра пацалунак. Апхваціліся, цмок адна друдую. ЦМЫГ. Пра беганне. Цмыг, цмыг пы хатых, гасьцюйця яе