Народная лексіка (1977). А. А. Крывіцкі, Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 289  ▶ 
ТУК. Пра ціхі стук. Як пріходзіць позна, усігда ў шыбку тук-тук-тук. ТУМА. Гл. тпрума. Січас выйдзіць з гармоньню, зывядзець свае тума-тума. ТУП. Г л. топ. Усе пашлі, а Сямён туп — дывайця рызьбярёмся. ТУР. Пра свіст. Нейкыя птушычка тур-р] тур-р у лазе. ТУХ. /л. тах. Серца тух, тух, як ня выскычыць. ТЫК. Пра торканне. Палкыю тык сьцяну ў погрібі, зімля пасыпылыся: рушыныя. ТЫЛІ. Гл. тпрума. Завёў свае тылі-тылІ, танцы два, знаць/прілумаўся ршыць. ТЫЛЫЛЫ. Гл. лалала. СыйшлІся — пычалі ны пяць часоў тылылы. 4 ТЫР. Пра трэск, свіст. Палкыю па кольліх тыр-р-р. Дыстаў сьвісток, тыр-р-р. ТЫ-ТЫ-ТЫ. Пра топанне, стук. Пымчаліся ты-ты-тыу ажно зГмля трясецца. Ты-ты-ты ў дзьвері, во места мальцу німа: ТЫХ. Пра трасенне. Серца ў трусіка тых-тых-тых, як ня выскычыць. Стаіць, тых-тых-тых, на ём ўсё пызылідзянела. ТЫЦ. Пра нечаканасць з'яўлення, учынкаў. Сыбралыся зымыкаць, а яны тыц у дзьвері. Тыц носым к носу. Тыц яму ў руку хлеба с салым. ТЭП. Пра хаду дзіцяці. Ну-ка пашлі, дзелый ножкыМ І ТЭП, ТЭП. УХ. Пра сапенне. Наеуся, пуза пыеладжыіць i пыхцщь ух, ух. ХАК. Пра задыханасць. Прібег, язык высылыпіўшы, хак, хак, хак. ХАП. Пра хапание. Хап дзьве пірібіринкі сена, напёр піріц сабою. ХАПУНЬ. Тое ж. Хапунь усе тряпкі дый у клець. ХАРК. Гл. карх. Харк на ўвесь двор, а ніхай цябе. ХД-ХА. Пра смех. Абея зыліваюцца ха-ха-ха. ХВАТУНЬ. Пра хватание. Хватунь усё яго шалуп'іцьця i за дзьвері. ХВАЦЬ. Тое ж. Хваць блін сы скыўрады, а ён толька ат полымя. ХВОСЬ. Гл. сцёб. Хвось бізунчыкым кылы хвыста. 18б
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

бізўнчыкым, знацьіпрілумаўся, зяўлення, пірібірйнкі, рўшыныя, трўсіка, хватўнь, шалупіцьця, шалўп'іць
1 👁
 ◀  / 289  ▶