ТУК. Пра ціхі стук. Як пріходзіць позна, усігда ў шыбку тук-тук-тук. ТУМА. Гл. тпрума. Січас выйдзіць з гармоньню, зывядзець свае тума-тума. ТУП. Г л. топ. Усе пашлі, а Сямён туп — дывайця рызьбярёмся. ТУР. Пра свіст. Нейкыя птушычка тур-р] тур-р у лазе. ТУХ. /л. тах. Серца тух, тух, як ня выскычыць. ТЫК. Пра торканне. Палкыю тык сьцяну ў погрібі, зімля пасыпылыся: рушыныя. ТЫЛІ. Гл. тпрума. Завёў свае тылі-тылІ, танцы два, знаць/прілумаўся ршыць. ТЫЛЫЛЫ. Гл. лалала. СыйшлІся — пычалі ны пяць часоў тылылы. 4 ТЫР. Пра трэск, свіст. Палкыю па кольліх тыр-р-р. Дыстаў сьвісток, тыр-р-р. ТЫ-ТЫ-ТЫ. Пра топанне, стук. Пымчаліся ты-ты-тыу ажно зГмля трясецца. Ты-ты-ты ў дзьвері, во места мальцу німа: ТЫХ. Пра трасенне. Серца ў трусіка тых-тых-тых, як ня выскычыць. Стаіць, тых-тых-тых, на ём ўсё пызылідзянела. ТЫЦ. Пра нечаканасць з'яўлення, учынкаў. Сыбралыся зымыкаць, а яны тыц у дзьвері. Тыц носым к носу. Тыц яму ў руку хлеба с салым. ТЭП. Пра хаду дзіцяці. Ну-ка пашлі, дзелый ножкыМІТЭП, ТЭП. УХ. Пра сапенне. Наеуся, пуза пыеладжыіць i пыхцщь ух, ух. ХАК. Пра задыханасць. Прібег, язык высылыпіўшы, хак, хак, хак. ХАП. Пра хапание. Хап дзьве пірібіринкі сена, напёр піріц сабою. ХАПУНЬ. Тое ж. Хапунь усе тряпкі дый у клець. ХАРК. Гл. карх. Харк на ўвесь двор, а ніхай цябе. ХД-ХА. Пра смех. Абея зыліваюцца ха-ха-ха. ХВАТУНЬ. Пра хватание. Хватунь усё яго шалуп'іцьця i за дзьвері. ХВАЦЬ. Тое ж. Хваць блін сы скыўрады, а ён толька ат полымя. ХВОСЬ. Гл. сцёб. Хвось бізунчыкым кылы хвыста. 18б