СКОК. Гл. прыг. Я скок i на том баку, а ён брязь чуць ні пыеярёд кынавы, а ён жа старей мяне. СКРАБ. Пра драпанне. Ці чуіш ты, ета ж мыш там скраб, скраб, во нада кошка ўдвору. СКРОБ. Тое ж. А я слухыю, хто тама пы дзьвірях скроб, скроб. СКРЫТ. Пра рыпенне. Варотымі скрыв, яньі зыржавели Жалезым аб жалеза скрыв, скрыв, слухыць ніпріятна. СРЫП (скріп). Тое ж. Я ўжо ні спала, так, дрімала, яны скріп у хату. СКУБ. Пра з'яданне травы. Відзіш, i іеняткі ўжо скуб, скуб зы ўцамі. СКУБУНЬ. Пра з яданне травы, пра шморганне. Што йта зы палонъня — скубунь, скубунь, тут нада сесьць ды выпылыць як нада. Скубунь мяне зу рукаў пыдыйшоўшы.. СЛІЗЬ (сьлізь). Гл. коўзь. Тарелка сьлізь пы сьцяклу. Ныва сьлізь, я брязь. СМАРГУНЬ. Пра аднаразовае шморганне. ён хацеў рыскызаць, а Пятрок смарвунь ззаду, каб муўчаў. СМОРГ (сморьг). Тое ж. Я сморьв, сморьв, а вярёўка тужэй зыцявнулыся. СОУ. Гл. саўгунь. Увесь пук вярёвык соу аць сябе. СОУГ. Тое ж. ГЛнжачок соўв к сабе, думыіць, ні замецілі. СТРЫК. Гл. жыг 1. Стрык пы нывах, аж пыцскачыў. СТРЫКУНЬ. Тое ж. Стрыкунь мяне i ўцікаць, во дыла б, каб дывнала, цела аж еаріць. СТРЭЛЬ (стрель). Гл. пліх. Стрель над вухым, я дрые уся чыста. СТУК- Гл. грук. Мне пыдалося, што нехта стукыў у вакно: стук, стук — редка. СТУП. Пра павольную хаду. Ступ, ступ ідзець, нові як дзірівянныя. СУК. Зламыснае пажаданне не папасці па мячу пры гульні ў мяч. Сук, сук.— Ны язык (адказ). СУР (сурь). Пра сыпанне смецця. Сурь зьверьху нейкім сьмяцьцём, у вока што-то пупала. СЦЕБ (сьцеб). Пра сцябанне. Кыня сьцёб, ён спужаўся i наўскыч. СЫП. Пра сыпанне. Просу сы Стыла сын, ды ня ў лубку, а міма