ПЫР (пырь). Гл. пор. Пырь яго кіёчыкым, а сам атвярнуўся i сядзіць. ПЫР-МЫР (пырь-мырь). Гл. пык-мык. Пыцскачыў, я скажу, a стаў гываріць — пырь-мырь, ні зниіць нічога. ПЫРСЬ. Пра пырсканне. Пырсь вадою c абеіх рук. ПЫРХ (пырьх). Пра скакание. Пырьх ціріс кынаву, так лёхка. ГІЫХ. Пра загарванне;, пачырваненне. Смылякі пых i зыгареліся. Пых ўся, пыкрасьнела-пыкрасьнела. ПЯЛЁСЬ. Пра паласканне, пялёсканне. Троху пялёсь, пялёсь тряпкі ды скарей ны вярёўку. Мылако пялёсь ну рубашку. ПЯЛЁХ. Пра пялёсканне, наліванне. Як жа ты льлеш, пялёх i міма міскі. ПЯРХЕЛЬ (пярьхель). Пра надрыўнае кашляние. Пярьхель, пярьхель, як гадоў дзівяноста. ПЯРХІ (пярьхі). Toe ж. Ходзіць i ўсё пярьхі, пярьхі, аж ныдаеў. РАЗ. Пра пачатак дзеяння. Раз i ўскачыў. У яго раз i гатова. Раз i ліпа ляжыць. РОХ (рёх). Пра рохканне. Сьвіньня дужа жырныя, ляжыць, толька рёх, рёх '. РУХ (рюх). Пра рохканне, перан. пра грубую гаворку. Пройдзіш лі дзьвярещ сьвіньні січас рюх, рюх. К яму na-людзку, а ён рюх. РЫВУНЬ. Гл. ірвуць. Рывунь неік зразу, аж пыляцеў. РЫГ. Пра адрыжку; скрып, плач. Піряесьць, a посьлі рыг, рыг: Рыг дзьвірямі. Рыг, рыг — нехта абідзіў. РЬШ (ріп). Пра скрып, няўмелую ігру. Вароты pin; тады другей раз, аччыніліся і зычыніліся. Pin, pin, як за хвост цягнуць. РЫУ. Гл. ірвунь. Рыў ны сябе, куст i палез c кареньнім. САЛЫП. Пра лізанне, даставанне языком. Стаім, еамонім, a карова ззаду салып ізыком пы кырману. САРП. Пра фыркание. Коні пачулі нешта, capn, capn. САУГУНЬ. Пра ссоўванне. Вузіл Машкін саўгунь аць сябе. Саўгунь, саўгунь бліжы к ёй. СВІСЬ (сьвісь). 1. Пра свіст. Якея нівасьпітынныя: чылавек ідзець, a яны сьвісь усьлед. 2. Пра ўдар. Сьвісь яму пы заеріўку. Кабыла сьвісь кыпытамі. СЕРБ. Пра сёрбанне. Адну ложку сёрб i скрівіўся. І