Народная лексіка (1977). А. А. Крывіцкі, Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 289  ▶ 
тоўстай ручцы, якім надразаюць дзірван пры ўзорванні памёту, ляда. РАЗО'Р.ж* Неглыбокі равок, які атрымліваедца ў цэнтры загона пры ўзорванні яго ў раскід. Ня дзелай плугам глыбокій разор, ато вада ў ім будзіць стаяць. Параўн.: «Дымяцца чадна разоры-барозны» (P. Барадулін). РАСКД'Д м, Спосаб узорвання глебы, пры якім барозны на загоне адвальваюцца ў розныя бакі; параўн. ськід. . РУ'НІЯ ж. Рунь. РЬГДЗЕЛЬ м. Суцэльнадраўляная лапата з акаванымі жалезам краямі для капания канаў. РЭ'ДЗЬГІНІ мн. Прыстасаванне для носкі сена; рэзгіны. РЭЗЬ ж. Дробна нарэзаная салома на корм. Як сена канчалася, дък каровам рэзь рэзалі. САЛАНЕ'ШНІК л*. Сланечнік. СЕ'МШКА ж. Насенная бульба. Бульбу„пірабралі, семінку асобна i емінку асобна. CEHIHA'э/с. Адно каліва сена. СПРЬГХАДУ прысл. На праходзе, блізка каля дзвярэй. Спрыхаду ня ськідавай снапы, насі ў самый куток такаўні. ССЬГШШЧА н. Пасудзіна, у якую можна насыпаць чаго-н., ссыпаць што-н. Карабок на ссыпішча прыгадзіцца. СТАГУРО'М прысл. Горкай, етажком. Салому ськідаў, ськідаў стагуром. СТАЖА'РНЯ ж. Насціл з галля i палак, на які кладзецца стог. СТВО'ЛКА ж. Столка. Зьвіў вяроўку ў тры стволкі. СУ'БАР м. Куча дробнага камення, сабранага са шнуроў на полі. У субары, што на мяжы, страначчына гняздо. СУКО'Л м. Кручаны дубец, якім звязваюць два ка* лы ў плоде i на які кладуць жэрдзь. СЬГПКА ж. Колькасць зерня, засыпанага ў млынавы кош, у жорны за адзін раз. Зробіў дзьве сыпкі. СЬВІННУ'ХА ж. Жорсткая трава; сівец. СЬКЕД м, Спосаб узорвання глебы, пры якім барозны на загоне адвальваюцца адна наеустрач другой. Араць у ськід. И). Зак
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

cehihaэіс, раскдд, рунія, рэдзьгіні, саланешнік, салому>ські, семшка, стажарня, стволка, сукол, сьвіннуха
1 👁
 ◀  / 289  ▶