Народная лексіка (1977). А. А. Крывіцкі, Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 289  ▶ 
палазы, C тоўстага дубовагакамля вычасаў плашку длі гбала. ГІРСА' ж: Пустазелле сямейства злакавых, якое pacце звычайна ў жыце. ГІРСІ'ЦА ж. Памяцш.-ласк. да гірса. І'ірсіца — хлебу памашніца, аміла — хлеб зьвіла. ■ ГЛЫЖ л. Цвёрды камяк ссохлай зямлі, звычайна гліны. Даўней глыжы, кукай білі кожны на сваім шнуры. ГРАБЕ'ННІК. м. Грабец. Які сь цябе грабеньнік, ты йшчэ граблі ня ўмеіш дзіржаць. ГРА'БІЦЬ, ГРАБСЬЦГ незак. ГрэОці. Пачалі грабсьці сена. ГРА'НКА ж 1. Гронка. На рабіні многа гранак наросло. Атламіць гранку каЛіны. 2. Пра мноства каго-н., размешчанага кучна. Чэрві na капусьці гранкамі сідзяць. Гнаць гранку — помсціць каму-н., данімаць каго-н. ГРУД м. Куча сучча; лоўж. На лядах груды, папалілі, дък жыта вырасьціць. ГРУ'ДА ж. Замёрзлая гразь. ДАЛАУКА'Х прысл. На зямлі, на падлозе. Жыта niрасьпела, ужо многи зерніт далаўках валяіцца. Ножък быў на стале, a ўжо далаўках. ДВО'ЙНІ лгн.Вілы. Вазьмі двойні i наклад ай гной, на eoc. ДРАБА'К ж. Спружыноўка. ДРАБА'ЧЫЦЬ незак. Апрацоўваць глебу драпаком. ДРАГБА' ж. Топкае, гразкае месца; балота. На такой драгбе нічога ня вырасьціць. Заехаў у нейкую драгбу. ДРОТІ мн. Калёсы з накладнымі бартамі для вывазкі гною, падвозкі дроў i інш. ДРУГАВЕ'Й м. Другасортнае збожжа пры веянні; пазаддзе. ДРУ'КІ мн. ІІрыстасаванне для сушкІ снапоў, rapoху, галовак лёну; рад увагнаных у зямлю сукаватых жардзін, змацаваных унізе i ўверсе перакладзінамі; астроўкі. Удзець ячмень у друкі. ДУДЬДЗЁ, ДЫ ДЬДЗё н. зборн. Дуткі, дыткі (гл.). Карова л,епшую траву павыбірала, адно дуддзё засталося. ДУ'ТКА, ДЬГТКА ж. Тоўстае цвёрдае сцябло травяністай расліны, звычайна засохлае. Е'ШЧЫ, -ая, -ae. 1. Смачны, пажыўны (пра сена i іншы корм). 2. Які есць многа i апетытна (пра жывёлу). Ешчы парасёнак
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

грабеннік, грабіць, груда, гірсіца, далауках, драбак, драбачыць, другавей, дутка, многй, іірсіца
1 👁
 ◀  / 289  ▶