хонаватая гара, то яшчэ можна засеіць, a калі крутая, то c канём ні заедзіш. АТШЧЫКНУ'ЦЬ зак. Адшчыпнуць. Атшчыкні сабе яблыкаў. БАБО'ВІНЫ мн. Каліўе абмалочанага бобу; бабовая салома. БАБО'ВІШЧА н. Поле, з якога сабралі боб. БАЛАЦЯВІ'НА ж. Нізкая забалочаная пожня, звычайна невялікая. Выкасіў балацявіну на потсціл. БАЛЫІІЫНА' ж. Лепшая частка чаго-н. рэчыўнага, зборнага. Наганялі бульбы многа, што за дзень ня выкапалі. Каб ноччу ні намёрзла, то бальшыну зьверху пазьбіралі, пазьбіралі скоранъка, а дробная асталася ў зямлі. Дош находзіў, кап сена ня змокла, то бальшыну сха* пілі, a падграбіць ня ўсьпелі. БАРАДА/ ж. 1. Пук жытніх Сцяблоў, які пакідаецца на ніве ў час дажынак i ўпрыгожваецца каляровымі істужкамі, кветкамі. Прыбралі бараду. 2. Абрад дажынак, які спраўляецца тут жа на ніве i суправаджаецца песнямі, гулянием. Запіялі бараду бабы. Згулялі бараду учора. БЕЛЮГА' ж. Светла-шэрая падзолістая глеба. Плугам вывірнуў білюгу наверх. БЕРАЖНІ'ЦА ж. Розная буйная трана, якая расце па берагах азёр, рэк. Накасіў беражніцы на потсціл. БРЫТАЦЬ незак. ПАБРЫ'ГАЦЬ зак. 1. Кдпаць (пра дождж). Дош пабрыгаў i сьціх. 2. Рэдка сеяць. Вясной чуць пабрыгаў ячмень, a глядзі які вырас, патсаду даў. БУГО'Р м. Невысокі ўзгорак, горка. У мачлівы гот на буграх добра родзіць. БУЗА' ж. Твань, багна, топкае месца на лузе, на балоце, на беразе возера. Конь засеў у бузе. БУЙ м. 1. Узвышанае, сухое месца сярод лугу. На буі трава высахла, выгарала ат сонца. 2. Вяршыня ўзгорка, адкрытае для вятроў i сонца месца. На самым буі вецір шугаіць. БУЛЬБЕ'НІШЧА н. Поле, з якога ўоралі бульбу. БУЛЬБЕ'УНІК, БУЛЬБЕ'ННІК м. Бульбяная націна, каліўе бульбы. БУРА'ЧЬІШЧА н. Поле, з якога ўоралі буракі. БУТЛЕ'ЦЬ незак., ЗБУТЛЕЛДЬ зак. Парахнець, трухлець. Салома змокла, патпарылася i начала бутлець. БЬГЛЬЛЯ н. зборн. Быльнік
Дадатковыя словы
атшчыкнуць, бабовіны, бабовішча, балацявіна, барадаі, беражніца, бугор, бульбеннік, бульбенішча, бульбеунік, бурачьішча, пабрыгаць, ўбралі
0 👁