к КАНЧАЦЦА незак. Паміраць, вельмі дрэнна сябе адчуваць. Стала мне плоха, канчаюся. Вялікі Азярэцк. Дык ён жа дома саўсім канчаўся ў чацвёр. Буй. Мамка мъя, я думала канчуся: ноч i дзенъ ні спала. Запруддзе, Нямойта. КАНЪКАЛА агульн. Хто настойліва, назойліва просіць. Канъкала ты! Запруддзе. КАНЬКАЦЬ незак. Канькаць (пра птушку каню). Ваду просіць, канъкащъ каня. Мянюцева. КАНЮХ, КУНЮХл/. Конюх. Я канюх, я пасу, ня тронь къня. Чуцькі. Ранъша ёздзілі на начлёх, німа канюха цяпёр. Нямойта. Кунюхдм быу дзенъ i ноч. Багданава. КАНЮХОЎСТВА н. Догляд коней. У ягд кьнюхоуства: ужо къла коней дваццъцъ восім гадду. Жохава. КАНЮШЫНА ж. Канюшына. На канюшыне гатдвы мёд бярдць пчъла. Вялікі Азярэцк, Багданава. КАНЯ ж. Каня (птушка). Каня дджджу прдсіць. Буй. КАПА ж. 1. Невялікі стажок сена, саломы i інш. Я пайду жацъ, пяцъ коп нажну. Чуцькі. Шэсцъдзесят коп нажнём жыта. Закур'е. Шэсь коп нажала ячмёню. Гарадок. Тры капы лёну скгнеш. Міцюкова. 2. Мера ў шэсцьдзясят адзінак, штук. У капё гиэйсят снапду. Чуцькі. Капа - шэздзісят снапоў, яёц, гуркду. Гуркі шчыталі кьпамі. Вялікі Азярэцк. 3. Стажок лёну на чатыры бапкі. У капу складаюць чатыры бапкі. Вялікі Азярэцк. КАПА ж. Скураное пакрыццё хамута. А звёрху хамуцту пакрываюцъ - капа называецца. Сядзёлка - рэбры, капа звёрху, знізу патнік. Гарадзец. КАПАНІКІ, КОПАНІКІ мн. Санкі, палазы якіх не гнутыя, а зробленыя з дрэва, выкапанага з коранем. Капанікі - ёта санкі с карнёй называлісі. Нямойта. Гнулі пьлазы ці копанікі шукалі ў лясу. Ілі копанікі, кдрні такія ў лясу\ выкстывьлі. Звалі сані копьнікі з бярдзы, калі пьлазы кьпаныі. Гарадзец. КАПАНУЦЬ зак. Капануць, капнуць. На гарддзе вуш, яна кьпанула, ён — у траву. Леснікова. КАПАЦІЦЬ незак. Хутка бегчы, імчацца. Кьпьціця зь банкімі [каб здаць бутэлькі, слоікі]! Фасаўшчына. КАПАЦЦА незак. 1. Капаючы, разграбаючы, рыцца ў чым-н. У гэтым ійумі віраб'і кьпаліся. Багданава. Я ішла жыта жацъ, гляжу, там къпаюцца людзі. Самсоны. 2. Корпацца, важдацца. Хазяйства ёта: капайся i капайся. Фасаўшчына. КАПАЦЬ незак. 1. Выкопваць. Къпала картошку i ў бьразнё радзіла. Вялікі Азярэцк. Саўсім бульбы ні капалі, прапаў гарод. Чуцькі. 2. Ускопваць. Адны бабы ў брыгадзі, кьпалі льпатамі зямлю. Сукрэмна, Запруддзе. 3. Разграбаць (пра курэй). Куры капаюць, німа спасу. Латыгаль. КАПАЦЬ незак. 1. Капаць, крапаць. А ён [сок] na салдмцы капаець, капаець. Багданава. 2. Дадаваць пакрысе. Зразу рублёй двьнаццъць пёнсіі далі, a тады дваццъцъ, а тады сорак, a прошлы гот ужо сёмдзісят — капалі пёнсію. Партызаны. КАПАЧ м. 1. Прылада для капания зямлі; капаніца. Кьпьчамі къпаюцъ булъбу; а тады рукамі. Неўгадава. 2. Прылада, якой скідаюць гной з воза. Къпач - сцягваюцъ гной. Чуцькі. КАПАЧКА ж. Прылада для капания зямлі; капаніца. Капачка такая: накапай, накапай - i палі. Запруддзе. КАПАЧКА ж. Зусім, ніколькі. Капачкі ні помачы нет am ётых укдлаў. Міцюкова
Дадатковыя словы
бўльбы, вадў, вірабі, гаддў, гнўлі, гуркдў, закуре, канчўся, капанўць, кунюхлі, кьпанўла, кўры, лясў, нажнў, пайдў, травў, ійўмі
1 👁