йпастылелі яму. P. Сабаленка, Жменя зярнят, ДВБ, M., 1957, стар. 161. АПАСТЬГЛЫ прым. Пра таго, хто апастыляецца з людзьмі. Сварлівы, задзірысты. Гэты апастылы йІшчэ й у хату йдзёць. АПАСТЫЛЯ'ЦЦА дзеясл., -юся, -ешся, незак. Гл. апастыліцца. Ня хота ш зь л ю д з ь м і апастыляцца. АПІРАЗА'ЦЬ (аперазаць) дзеясл., -ж-у, -ж-аш, перах. i без дап., зак. Сцебануць, ударыць. Знёцікі (гл.) аперазаў рэмнем (арф.). АПКГСНУЦЬ (абкіснуць) дзеясл., -e, неперах., зшс. Пачаць кіснуць, ледзь скіснуць. Звычайна ўжываецца ў спалучэнні з назоўнікам малако, з назвамі вадкіх страў. АПКРШШАЯ (абкісшае) дзеепрым. ад апкіснуць (гл.). Ня есь апкішшага малака. АПОУЗЬЛГК назагульн., p. -a. Пра нікчэмнага, нязграбнага, слабога, няздатнага чалавека. Такогд апоўзьліка ня трэба было й пасылаць. АПТО'РКАЦЬ (абторкаць) д з е я с л -ю, -еш, перах i без д а п зак. 1. Забіць, заканапаціць дзіркі (мохам, анучамі, пакуллем). Апторкала к зімё вокны, дзьвёры. 2. Абгарадзіць, абсадзіць (галінкамі, дубдамі). Дзьве грады апторкалі, кап куры ня лёзьлі. Німа чым апторкаць гуркі. АПТО'РКАВАЦЬ (абторкваць) д з е я с л -ю, -еш, перах. i без дап., незак. Гл. абторкаць. АПТО'РКАЦЬ (абторкаць) дзеясл., -ю, -еш, перах. i без дап., зак. Вельмі старанна i ўважліва абшукаць. Абшарылі (немцы) ўвесь двор i не знайшлі яго (арф.). Параўн.: Значыць, перад увядзеннем кожнага новага слова трэба добра абшарыць кішэні свае памяці. Я. Колас, Публіцыстычныя i крытычныя артыкулы, ДВБ, М., 1957, стар. 309. АПШНЫ'РЫЦЬ (абшнырыць) дзеясл., -ыш, -ыць, перах. i без дап., зак. Гл. шнырыць. Лясьш'к апшнырыў усё двары. АПШЫВА'НКА (абшыванка) наз., ж., p. -i. Калёсы, аббітыя (абшытыя) тонкімі дошкамі (замест драбін). У апшыванцы вазілі (бульбу). АРЭ'ПТАМ прысл. Раптоўна, нястрымна, нахабна, ні на што не зважаючы. Шалёны кот арэптам кідаецца на чалавёка (арф
Дадатковыя словы
абтбркаць, аптбркала, апторкаваць, апшнырыць, апшыванка, апіразаць, вбкны, кўры, лясьшк
9 👁