АБМУ'ЛІЦЬ дзеясл., -юу -ішу перах. і без дап.у зак. Гл. муліць. АБМЬГЛАК наз., м.у p. -лк-а. Астатак змыленага кавалка мыла. Абмылак астаўся, вазьмі сабё брыцца. Гл. змылак. АБМЬГЛАЧЫК (абмылачак) наз.у м.у p. -чк-а. Памяти. ад абмылак (гл.). АБО'РА наз., ж., р. -ы. Тонкая вяроўка. Ужываецца таксама аборка. Паміж вяроўкай i аборай (аборкай) ёсць адрозненне: вяроўка— тоўстая, абора—больш тонкая. АБО'РАЧКА наз., ж., p. -i. Памянш. ад абора. АГРЬГЗАК1 назм., р. -зк -а. Агрызак (яблыка, грушы). АГРЬГЗАК2 наз., агульн. Той, хто груба, са злосцю адказвае на заўвагу, параду, агрызаецца, спрабуючы апраўдацца. Тому агрыску нічога ні скажы. АГРЭ'ЦЬ дзеясл., -ю, -еил, перах. i без дап., зак. Ударыць, сцебануць, стукнуць. Яму ня штука й агрэць чым-нібуць. АДНА'ЧЫ. Аднак, ўсё роўна. Пасабі (гл.) парэзаць дровы—адначы ты гуляйіш. Параўн.: укр. одначе. АДУБЕ'ЦЬ дзеясл., -ю, -еил, неперах., зак. 1. Надта змерзнуць. Адубёлі й рукі, й ногі. 2. Зрабіцца зусім халодным. Даўно буракі сь пёчы—адубёлі ўжб. Параўн.: Елу, бо крупнік адубее. Я. Колас. 3. Памерці. Так i адубеў бедны пат илотам. АЗАЛЕТДЬ дзеясл., -ю, -еш, неперах., зак. Змерзнуць, акалець. Хлапёц саўсім азалёў. Гл. залёць. АЗЯЛГЦЬ дзеясл., -ю, -itu, перах., зак. Гл. зяліць. Звычайна ўжываецца з назоўнікам галава. Саўсім (дзеці) азялілі галаву. АЛЕ'ШЫНА наз., ж., p. -ы. Вольха. Зрэдку ўжываецца альха. На Шчаглянцы добрыя алёшыны расып. АЛГ злучн. Але. Дровы то ёсь, алі сырыя. АПА'ДАК наз., м., p. -дк-а (-дк-у). Плод (яблык, груша), які сам зваліўся з дрэва. Кбжны гот апаткаў насушу. АПАСТЬГЛІЦЦА (апастылецца) дзеясл., -юся, -ешся, зак. Пасварыцца, абняславіцца, быць у непрыязных адносінах (з кім-небудзь). За свой язык йіна апастылілась c усімі. Параўн.: У апошні час ён менш пачаў цікавіцца справамі брыгады: яны
Дадатковыя словы
абмуліць, аборачка, адубець, алешына, ападак, галавў, дббрыя, дрбвы, мўліць, насушў, нічбга, рўкі, чым-нібўць
11 👁