ГА'НІЦЬ д з е я с л -/о, -іш, перах., незак. Нядобра выказвацца, гаварыць (пра што-н., каго-н.). ГАРЛА'Ч наз., м., p. -a. Збан. Гарлач разьбіўся. ГАРЛА'ЧЫК1 наз., м., p. -a. ГІамянш. ад гарлач (гл.), ІАРЛА'ЧЫК2. Жоўтая кветка, якая расце ў рацэ. Кветка i лісце яе знаходзяцца на паверхні вады. Гарлачыкаў нарвала дзяцём. ГАРО'Т (гарод) наз., м., p. -a. Палавіну гарода засадзіла пасольлю. ГАЦГЦЬ дзеясл-чу, -ціш, п е р а х незак. 1. Закідваць яму, топкае месца. Хадзілі грэблю гаціць. 2. Марна пускаць, марна траціць (на каго-н. штон.). ГНЕЪАЦЦА д з е я с л -юсяу -ешся, незак. Крыўдзіцца. Ня гневайся на мянё, я ні вінавата. ГРСУЗЬБА н а з ж., p. -ы. Пагроза. Я й прозьбай, я й грозьбай, a ён усірбуна сваё правіць. ГРУ'ПКА (грубка) наз.у ж.у p. Печка, звычайна ў чыстай палавіне хаты. ГРЫМЕ'ЦЬ д з е я с л -мл-ю, -м-іш, неперах., незак. 1. Грымець. 2. Пераноснае. Крычаць, лаяць, бушаваць, абвінавачваць. Ен кожны вёчар грыміць громам на ўсіх у хаці. ГУКА'ЦЬ1 дзеясл., -ю, -еш, неперах., незак. Гаварыць. Hi пірабівай, калі відзіш што людзі гукаюць. ГУКА'ЦЬ2 i гукаць. Клікаць (каго-н. у лесе). Гукні (гукні) яго. ГУТАТА'ЦЦА дзеясл.y -юся, -ешся, незак. Гушкацца, калыхацца. ДАДУШЬГ. Выклічнік тыпу далі-бог: Дадушы, ёй казаў гэта. Дадушы, гэта праўда. ДО'БРЫЦА наз.у ж.9 p. -ы. Добры, правы бок (тканіны, адзежы), адваротны знайніцы (гл.). У гэтай мацёрыйі цяшка пазнаць, дзе добрыца, a дзе знайніца. ДРАНГЦЫ наз., адз. дранічына. Невялікія сасновыя дошчачкі, якія не пілуюць, a «дзяруць», падобна лучыне (гл.), шчапаюць. Драніцамі звычайна крыюць дах. Драніцамі будзім хлеў крыць. Параўн. у гэтым значэнні: «И панъ не казалъ никому... в лесе драницъ драци», 1534 г. -*М. Г. Булахаў, Практыкаванні i матэрыялы па гісторыі беларускай мовы. ДРАЧ 1 наз., м р. -а. Птушка
Дадатковыя словы
бўдзім, ганіць, гарбда, гарот, грбзьбай, групка, грўбка, гутатацца, гўкаць, гўкні, дббрыца, дзеясл-чў, кбжны, прбзьбай, усірбўна, іарлачык
5 👁