ДРАЧ2. Блін, спечаны з дранай бульбы. На сьнёданьня драчбу напікла. ДРА'ЧКА н а з ж., p. -i. Тарка. ДРЫВОТНЯ наз., ж., р. -i. Месца на дварэ, дзе рэжуць дровы, колюдь ix i г. д. Тапор на дрывотні застоен. ДУРОТТІК наз., м., р. -а. Той, хто дурэе. ДУРО'НЫ прым. Свавольны. Сусёдаў сын натта ш дуроны. ДУРЬГЦЬ дзеясл., -у, -ыш, перахнезак. Песндць, балаваць. Будзіш так дурыць сынка, дык дабра ат яго ні дажджэсься. ДЗІРКА'Ч 1 (дзяркач) наз., м., р. -а. Птушка драч. ДЗІРКА'Ч2. Зношаны венік. Дзіркачом шаравала падлогу. ДЗЮБАЧЫ прым. 3 доўгім вострым носам (пра чалавека). Тут ужо нёйкі дзюбаты прыходзіў, пытаўся. ДЗЯВУ'ЛЬЛЯ наз., ж., р. -i. 3 адценнем знявагі. Маладая дзяўчына, падростак. Такой дзявульлі i на работу ў калхос пара п хадзіць, а йіна ўсё сядзіць дармаёдам у бацькавай хаці. ДЗЯТА наз., ж., р. Пояс са скуры. Дзягу новую кушу. ДЗЯ'ДЗІНА наз., ж., р. -ы. Дзядзькава жонка. Дзядзіна зь дзяцькам прыходзілі. ДЗЯНЬНГК н а з м., р. -а. Месца на двары, куды ссыпаюць смецце. У гэтым знач. ужываецца i шуметнік (гл.). ДЗЯЦІЛІНА (дзяцеліна) наз., ж., р. -ы, зб.} мн. няма. Дзікая расліна, нагадвае канюшыну. У вайну зьбіралі дзяціліну, сушылі, таўклі i пяклі зь яе піоапёчкі. Пчолкі лётаюць па дзяціліні. ЖЬІЛЯ'ЦЦА дзеясл., -яюся, -яешся, незак. Напружвацца, рабіць намаганні, сіліцца. Hi жыляйся напрасна, усірбуна адзін ні падшміш. ЗАВЁ'РТКА наз., ж., p. -i. Вялікая цёплая хустка. Добрую завёртку купіла сабё. ЗАЗГМАК н а з м., p. -а. Снег (веснавы, асенні), які бывае нядоўга (некалькі дзён), a потым растае. Часам зазімкам называюць рэзкае моцнае пахаладанне. Вяснби бываюць тры зазімкі: на пупушку, на лягушку й на кукушку