Цярэбюцца. 2. Гл. цірабіць (1). Яловая -вяршына цяшка цярэбіцца. Але часцей: яловую вяршыну цяшка цірабіць. ЦІРАБГЦЬ (церабіць) дзеясл., -бл-ю, ~бдш, перах. i без dan., незак. 1. Высякадь (хмызняк), ачышчаць (верхавіну ад сучча, капусту ад лісця). Мікалай i лётась кусты на лагу цірабіў. 2. Часаць, чухаць. Што ты ўсё сваю сьпіну цярэбіш? 3. Лупцаваць, біць. Запёрлі ў сёнцы й давай там цірабіць (сабаку). 4. Перан. Рэзка гаварыць, выказвацца (звычайна крытыкаваць). Сьпірва ні хацёў выступаць, а посьлі й стаў праўду ў вочы цірабіць- Параўн.: церабіць у «Русско-белорусском словаре»; теребъ у «Толковом словаре» В. Даля — росчист из-под кустарника, зарослей. ЦІШКО'М прысл. Ціха, крадком, незаўважна. Цішком прыхадзілі дамой (з лесу). Другі цябё цішком укусіць. ЦУГЛЯ'НКА наз., ж., р. -i. Аброць з цуглямі. ЦУ'РКА наз., ж р. -i. Самая малая колькасць (чагонебудзь). Хаця п цурка дроў была — й то не. Hi цуркі сёна ўжо німа. ЦЯЖО'К наз., м., р. -жк-й. Пастронак. Тады й цішка ні было ш чагб зьвіць. ЦЯХ (цяг) наз., м., р. -а. Мн. лік цягі. Тое, што i цяжок (гл.). Увізаў вое цягам. ЧАЛЕ'СЬНІК (чалёснік) наз., м., р. -а (-у). Пярэдняя частка печы, дзе дым выходзіць у комін. Ніскі чалёсьнік. У чалёсьніку высьміх (гл.) суп. Параўн.: чалёшнік. Трасцяніца Барысаўскага р-на. ЧАРЭ'НЬ наз., ж., p. -i, мн. няма. Верхняя частка печы (блізка каля коміна), якая найбольш награецца. На чарэні як бачыш высыхлі (яблыкі). Параўн.: чэрань. Трасцяніца Барысаўскага р-на. ЧАСТАКЕ'Т наз., м., p. -у (-а). 1. Плот, пляцень з тонкіх сукоў, прутоў. Аснова плота (тры жэрдкі, прыбітыя да слупкоў — унізе, уверсе i пасярэдзіне) пераплятаецца сукамі (пераважна яловымі), прутам! (альховымі, бярозавымі). Сьнех рбуны ш частакётам. Сядзіць (сарока) на частакёці й шчабёчыць. 2. Сучча, пруты, якімі гародзяць плот. Націрабілі з вое яловага частакёту. У гэтым значэнні ўжываецца частакол (гл
Дадатковыя словы
жбк, лагў, рбўны, цуглянка, цішкбм, цўрка, цўркі, чалесьнік, чарэнь, частакбл, частакет, ялбвага, ялбвая, ялбвую
12 👁