УЛСУНІ наз., p. -ей (-яў), адз. няма. Улонне. Узяць на ўлоні — узяць на калені, на ногі (калі чалавек сядзіць). Сагрэўся хлапёц i на ўлонях заснуў. Як узіла на ўлоні—i сьдіхла (дзіця). Параўн.: руск. лоно. УМЫКНУ'ЦЬ дзеясл., -ў, -ёш, неперах., зак. Хутка i незаўважна знікнуць, уцячы. Кудьі ён умыкнуў ацьсюль, ніхто й ні бачыў. Калі ні ўмыкнёдь куды, то пасобідь (гл.) піранёсьді (бульбу). УНА'ДЗІЦЦА дзеясл., -дж-уся, -дз-ішся, зак. Прывучыдца, узядь моду, звычку часта i назойліва наведвадца (куды-небудзь). Як унадзілісь куры ў ячмёнь, дасьпёць ні далі. УПЕ'РАК прысл. Упоперак. Лёх упёрак пасьдёлі й сьпіць. Упёрак ні скарадзілі сёліта. Ужываецда таксама ўпоперак. УПЛІКНУ'ЦЬ д з е я с л -ў, -ёш, неперах., зак. Сцёбнуць (чым-небудзь тонкім, гнуткім, напрыклад, пугай, бізуном, дубцом). Другому (каню) ўплікнуць трэба лі сядзёлкі. Уплікнуў разы два пугай. Гл. ушпіліць. УСКАПАНГЧЫЦЬ дзеясл., -г/, -ыш, перах., зак. Гл. капанічыць. Ускапанічыла адну гратку й ўжо прыстала. УСПА'ЦЦА дзеясл., -пл-юся, -плшся, неперах., зак. Модна заснудь. Так успалісь, што й ня чулі, як граза была. Што за хлопіц: як усьшцца — ні разбудзщь. УТО'УПЩЦА дзеясл., -пл-юся, -п-ішся, зак. Змясцідца, улезці. Сабралі парцізаны схот, i столькі людзёй прышлб, што ня ўтбупілісь ў хаці. У адну ськірту (гл.) чудь утбупілісь (дровы). Гл. тбупіцца. УШПІЛГЦЬ дзеясл., -/о, -/ш, неперах., зак. УжываецЦа побач з уплікнудь (гл.). Ляніваму (каню) ня ўшпіліш — ні пабяжыць. ХА'КАЦЬ дзеясл., -ю, -еш, неперах., незак. Часта, дялука дыхаць. Учора ўжо быў слабы — чудь хакаў. Аж хакае (сабака) ад жары (арф.). ХАЛАДЗЯ'НКА наз., ж., p. -i, мн. няма. Халодная вада ў лазні. Цэбар халадзянкі нанасілі. Біс халадзянкі на палку ня ўсёдзіш. ХЛОП l. Выклічнікава-дзеяслоўная форма. Крышка хлоп i закрыла яго (ката
Дадатковыя словы
аднў, заснўў, кўды, кўры, палкў, ськіртў, тбўпіцца, умыкнуць, умыкнўў, унадзіцца, уперак, уплікнуць, уплікнўў, успацца, утбўпілісь, утоупщца, учбра, хакаць, халадзянка, хлбпіц, чўлі, ўплікнўць, ўтбўпілісь
8 👁